Nie Gezeverd! Goes & Goes slaan ook kleine spijkers met koppen
Jawel... de plaat is al even uit. De officiële voorstelling is voorzien op 21 oktober in cc De Stroming (Sleidinge). Maar zoveel moois kon niet in de kast blijven liggen... Dus we vergeven Goes & Goes die paar avant-premières waardoor ondertussen het album reeds aan de (selecte) man is gebracht. Het kan enkel maar de bevestiging zijn van wat we hier zullen vertellen: ge kunt het ook eens van een ander horen als je wilt...
Dat Michel Goessens (Goes senior zeg maar) in staat is om ons om de zoveel tijd een pareltje te presenteren, weten we hier in de streek al sinds het verschijnen van de eerste cd van Aardvark...
En zelfs daarvoor, al ging het dan over Engelstalig werk. Er zit redelijk wat inhoud in mans discografie...
De vorige plaat Ons Kent Ons (2015) zette reeds een aantal lokale 'urban legends' op muziek, nu gaat Goes nog een beetje dieper... Puurder, rauwer en gestript tot vooral stem, gitaar en drum...
Ver moest hij niet zoeken voor de gepaste drummer: zijn bloedeigen zoon Natan (Goes junior om in de context te blijven) die het, voor zover wij weten, als enige Meetjeslander heeft gepresteerd om vermeld te staan in het gerenommeerde muziekblad Rolling Stone... Dan moet je algelijk al uit hout van kwaliteit gesneden zijn...
Eerlijk toegegeven: in de wetenschap dat de meeste duo's in deze formule (gitaar en drum) het houden op heel veel zware gitaren, bol van de effecten (met 'overdrive' en 'distortion' op kop) om 'de leegte' van een voltallige band (met vb. basgitaar) op te vullen... zou dit wel goed komen?
Wie herinnert zich de klassieker Seven Nation Army niet? De pionier van het minimalisme van de afgelopen decennia... En dan gaan Goes en Goes dat even fixen met akoestische gitaren? We waren een klein beetje sceptisch toen we de cd in handen kregen.
Maar bij de klets rond de oren toen we De Club Van Lieven Tavernier hoorden open gaan, wisten we meteen: deze plaat wordt een muzikaal avontuur... Bij een eerste beluistering plakt vooral Klein Teer Vogelken aan de ribben. We kennen allemaal wel het fenomeen dementie... We hebben allemaal wel al iemand zien wegzinken in herinneringen van jaren terug en tegelijk niet meer weten wat de naam van hun dierbaren is... En mocht iemand dat nog niet hebben meegemaakt: het nummer vertelt het je op eerlijke manier...
De plaat duurt in totaal een dikke 36 minuten. 12 songs... Je wordt erin gezogen en denkt: 'Oei, het is al gedaan?'. Thank God voor die repeat-knop. En voor je het weet ben je 2 uur verder en heb je nog steeds het gevoel dat de plaat niet is afgelopen. Ze blijft boeiend...
De zo herkenbare verhalen over jeugdzonden, frustraties, zotte buren, roddels, familiekwesties... Maar ook vragen die een mens zich stelt over de wereld van vandaag... of de kleine momenten van geluk... herinneringen die op zich van weinig betekenis zijn, maar die in zijn geheel een mens, naast zijn grote verwezenlijkingen en hoogtepunten des levens, maken wie hij is. Het product van de vermenigvuldiging van zijn ervaringen... ook de getallen na de komma hebben zo hun invloed... Ja, het is bij momenten zelfs een beetje mijmeren, al zouden liedjesteksten er dan anders uitzien. Je vult bijna automatisch de dingen voor jezelf in.
Goes en Goes hebben dat allemaal weten te bundelen tot iets wat ineens zoveel meer betekent. Niet iedereen is in staat om daar liedjes over te maken... gelukkig zijn er mensen die dat wél kunnen. En die maken dan een bijzonder mooie plaat...
Een verademing in tijden van voor-geprepareerde commerciële producten die ons in de strot worden geduwd als 'dé artiesten' van het moment... We gaan geen namen noemen, want binnen pakweg 5 jaar gaan we ons die toch niet meer herinneren.
Goes en Goes daarentegen... Maak maar eens nieuw nummer van de klassieker Drunken Sailor die je doet beseffen dat het klokje tikt, doch dat het leven pas stopt als je zelf geen goesting meer hebt. Bepaald vrolijk word je er niet van, maar liever dàt dan de illusie dat het leven enkel plezant is als je 'jong' bent.
'Wa moe 'k ik doen os 'k in pensioen ben? Niets moe 'k ik doen...'
Bond zonder Naam (menig iets ouder publiek herinnert zich ongetwijfeld de maandelijkse spreukjes die onze moeders in de keuken exposeerden): eat your heart out! En zeggen dat dit nog altijd bestaat, hetzij digitaal.
Als je dan denkt dat dit het zo ongeveer wel beschrijft, krijg je Avanti te horen... Het gemis aan een dierbare...
Stil in huis... laat het dan maar een vervolg zijn... één van je ouders die achter blijft... Die pijnlijke momenten.
De afsluiter Wa Pakte Mee is dan weer brandend actueel...
Zou het kunnen dat Goes senior een boodschap wil geven aan Goes junior? Iets in termen van: manneke, geniet van ieder moment... en blijf dat vooral doen, de ouwen doet dat ook nog altijd...
Goes en Goes stellen Niet Gezeverd voor in cc De Stroming op 21 oktober 2023 (officieel dit keer). En jawel, ook voor de échte muziekliefhebber beschikbaar op vinyl! De cd hebben we reeds een tijdje in ons bezit, de andere versie willen we ook...
Tickets voor het concert: https://www.cultuurcentrumevergem.be/goes-goes-nie-gezeverd
See you in Sleidinge...
©2023 J.E.
