VREDE IN HET NA-CHRISTELIJK TIJDPERK

Het boek dat niet mocht worden uitgegeven

met een voorwoord van Jim Forest

 

auteur: Thomas Merton

categorie: non-fictie

uitgeverij: DAMON 2022 (Nederlandse vertaling)

eerste verschijning: 2004

ISBN 978 94 6340 338 2

beoordeeld door: Gerda Sterk

XXXXX

Oorlog in Oekraïne

Deze vertaling verschijnt op het juiste moment, al is de vraag: "Wat moet de houding van een christen zijn in verband met oorlog?" van alle tijden. De schrijver is een Amerikaanse trappistenmonnik, die na het leiden van een eerder liederlijk leven toetrad tot een contemplatieve orde. Hij schreef meerdere boeken, die gretig gelezen werden, maar tegen dit boek - geschreven in 1962 - had zijn abt-generaal bezwaren: hij verbood de publicatie. Helaas is het onderwerp brandend actueel: oorlog voeren met kernwapens kan gelijk staan aan de algehele vernietiging van de beschaving! Hoe het toch gepubliceerd kon worden lezen we in het voorwoord van zijn vriend Jim Forest en in dat van Patricia A. Burton.

Na-christelijk tijdperk

Ook in 1962 was de invloed van de Kerk tanend en nu is het geloof voor velen een façade geworden. Merton toont aan met voorbeelden uit de bijbel dat elke rechtgeaarde christen tégen oorlog en voor vrede zou moeten zijn, maar dat velen - als het hun uitkomt - integendeel spreken van een "gerechtvaardigde oorlog", alsof die zou bestaan. In verschillende hoofdstukken richt hij zich tot de gewone gelovige, tot de theologen, tot pausen, tot machtshebbers... Hij heeft altijd dezelfde boodschap: in Gods naam: praat, onderhandel, zoek samen oplossingen, maar start geen oorlog! Hoofdstuk 3 draagt de macabere titel "De dodendans". Herman Kahn verdedigde tijdens de Koude Oorlog dat geloofwaardigheid het doel is en dat we de vijand moeten overtuigen dat we onverbiddelijk gebruik zullen maken van kernwapens. Om de vrede te bewaren?! "Er komt een dag dat iemands bluf zal beantwoord worden, misschien op een heel drastische manier" (p.71) en dat onschuldige weerloze burgers afgeslacht zullen worden.

Koude oorlog

Merton had twee wereldoorlogen meegemaakt. Hij schrijft over de Amerikaanse atoombommen op Nagasaki en Hiroshima, over de verschrikkelijke brandbommen op Tokio en op een 50-tal andere Japanse steden, over de vernietigingsbombardementen op Duitse steden. Hoofdstuk 7 heet "Gerechtigheid in een moderne wereld" en is akelig om te lezen. Natuurlijk is het doden van burgerslachtoffers nooit te kaderen in een "rechtvaardige oorlog", maar de redenering van Merton volgend, kunnen we alleen maar besluiten dat de Amerikaanse overheid alles verantwoordde met de doelstellingen: onvoorwaardelijke overgave afdwingen en het moreel van de vijand breken.

Hij heeft het ook over "preventieve oorlogen" zoals die in Irak om dan argumenten te geven over de onredelijkheid ervan en hun intrinsieke gevaar nu in veel landen kernwapens gereed liggen.

Vervang communisme door terrorisme

Merton  geeft als voorbeeld van "de vijand" het communisme, omdat hij zijn bedenkingen schreef in het midden van de Koude Oorlog.  Hij spaart de kritiek op zijn eigen land niet, maar moest een naam plakken op de vijand om volledige censuur te vermijden. Nu zouden we misschien eerder spreken van het terroristische gevaar.

Zijn waarschuwingen zijn voor elke weldenkende burger voor de hand liggend, maar het is niet slecht dat hij het gevaar van een kernoorlog benadert vanuit de rede, de woorden van Christus, vanuit zichzelf, onze menselijkheid, Machiavelli, Augustinus, Origenes, Celsus en vele anderen.

Noot van de uitgever

De tekst wordt gepresenteerd met een minimum aan redactie, wat niet altijd eenvoudig was omdat de tekst oorspronkelijk in een gestencilde versie bewaard gebleven is. Merton zelf veranderde en herschikte zeer dikwijls. De voetnoten zijn deels van Merton, deels van de uitgever.

 

 

 

 

HET VERBORGEN GEVAAR

Sekten in België en hun infiltratie in de samenleving

Auteur: Johan Detraux

Categorie: non-fictie

Uitgeverij: Borgerhoff & Lamberigts, 2021

IBSN: 9789463935913

Beoordeeld door: Gerda Sterk, lid van HV, SKEPP, VJV

Waardering boekreview: XXXX

 

DE ORDE VAN DE ZONNETEMPEL.TRANSIT NAAR SIRIUS: OVERTOCHT VAN DE ONTWAAKTEN EN ONSTERFELIJKEN VIA DE DOOD.

 

 

Titel en ondertitel spreken voor zichzelf: sekten kunnen gevaarlijk zijn. Detraux zal uitleggen dat ze niet allemaal een dreiging vormen, maar dat er schrijnende voorbeelden zijn van sekten die het presteerden hun volgelingen de dood in te jagen, zogezegd voor hun eigen heil.

Jihadisten

Sinds 2014 zijn organisaties OCAD en de VSSE (Belgische Veiligheid van de Staat) vooral gespitst op jihadistische terreurdreiging en hebben ze de gevaren die sektarische ontsporingen meebrengen wat opzij geschoven. Detraux toont met talrijke voorbeelden aan dat die gerustheid niet terecht is. De klachten van slachtoffers van sekten worden helaas meestal geklasseerd door de parketten.

Gelaagde ervaringen

De auteur zal het niet hebben over financiën, maar over de psychologie die op de achtergrond speelt. Omdat hij behalve psychologie ook studies gedaan heeft over godsdienstwetenschappen en vooral vergelijkende godsdienstwetenschappen, kan hij aan ons uitleggen wat er zich achter de façades van de sekten afspeelt. Wat nóg belangrijker is in dit geval: hij is ooit lid geweest van de Getuigen van Jehova en is later hulpverlener geworden, zodat hij nu zijn wetenschappelijk inzicht als ervaringsdeskundige kan inzetten.

De Getuigen van Jehova

In hoofdstuk 1 omschrijft Detraux hoe hij tot deze sekte toetrad. Hij was bij de besten van zijn klas, dus het vooroordeel dat vooral domme mensen zoiets doen ontkracht hij meteen. Hij geeft psychologische duiding bij wat wél bijdroeg en lijst zelfs op wat persoonlijke, sociale en familiale risicofactoren zijn. Vanuit zijn eigen ervaringen kijkt hij naar, bijvoorbeeld, Ufo-sekten.

Dan legt hij uit hoe hij zich kon losmaken en hoe moeilijk dat voor hem was en is voor iedereen die zich wil laten "ontdopen".

Transit naar Sirius

In hoofdstuk 2 maken we kennis met de"Orde van de Zonnetempel", een luguber verhaal en niet het laatste. Het maakt duidelijk hoe vernietigend de denkbeelden van een sekte kunnen werken. Daarom werd in 1999 een Informatie- en Adviescentrum inzake Schadelijke Sektarische Organisaties(IACSSO) opgericht, waarin Detraux zetelde van 2007 tot 2020. Andere hulpverlenende groeperingen volgden. Er werden wetten gestemd om bedrieglijke, manipulerende wervingsmethoden te kunnen vervolgen.

Psychotherapeutische sekten

Dit zijn de moderne tegenhangers die zogezegd onmiddellijk een oplossing geven aan degenen die zoeken naar een beter psychisch en/of somatisch welzijn. Vooral Transcendente Meditatie (TM) heeft zoveel succes, dat degenen die toetreden er graag hoge prijzen voor betalen. Veel BV's en buitenlandse beroemdheden (o.a. Oprah Winfrey)zijn lid, maar een wetenschappelijke basis voor de claims is alsnog niet voorhanden.

De beruchtste is Scientology, die door Hubbard gesticht werd. Hij was een SF-schrijver die van fiction een fact maakte, veel volgelingen kreeg en schatrijk werd.

In België is een lange lijst "psychotherapeutische sekten of charlatans" actief.

De hel van Bekkevoort

Wij volgen het verhaal van Remco, die zich liet vangen door een zekere Drazen, die van zijn volgelingen absolute overgave eiste en ook nog kreeg. Dat geeft Detraux de kans om uitgebreider te spreken over "hersenspoeling".

Kinderen en sekten

Dit is een hoofdstuk dat je als lezer liefst zou overslaan. Inderdaad, als je één laag van de bevolking kunt hersenspoelen en misbuiken, dan zijn het kinderen. Het voorbeeld-verhaal speelt zich af in Oost-VLaanderen in 1988 en is niet opbeurend. Er wordt kinderen aangepraat dat er duivels in de geburen zijn die ze moeten uitdrijven. Angst is één van de grote overtuigingsmiddelen die gebruikt worden om dingen te laten geloven en doen. Denk maar aan de angst voor de hel die de gelovigen van de Bijbelse godsdiensten werd aangepraat.

Om indoctrinatie te illustreren, vertelt de auteur over de Primitieve Kerk van België.

 

Hoe geraak je ervan af?

Detraux is hulpverlener. Hij leerde wat er helpt, maar ook wat niet helpt. Hij heeft zelf ondervonden hoe moeilijk het was om de sekte los te laten en ook wat het kostte om daarna depressies en andere psychische storingen de baas te blijven. Deprogrammeren was een lange tijd in de mode, maar hielp niet en bovendien was het kostelijk.

Belangrijk is het dat men het vertrouwen wint van het sektelid, dan pas kan men proberen hem of haar te tonen dat wat ze hem/haar doen geloven nergens op slaat.

Hij eindigt met een apart hoofdstuk over radicalisering, hoe een persoon zo ver komt en welke strategieën degenen die de volgeling gaan misbruiken hanteren.

Er zijn bibliografische referenties, maar geen trefwoordenregister.

 

 

 

 

 

 

 

 

GOED ZOALS JE BENT

 

De psychologie van het zelfvertrouwen

 

auteur; Frederike Mewe

non-fiction

uitgeverij: Ten Have

recensente: Gerda Sterk, lid van VJV, Humanistisch Verbond, SKEPP

XXX

 

Trek je minder aan van wat anderen over je denken. Wees mild voor jezelf. Je bent geen superwoman. Die vrouw bestaat enkel in de fantasiewereld.

 

Zelfvertrouwen

Mewe stelt in haar inleiding dat het niet zozeer de goedkeuring van de anderen is die zelfvertrouwen geeft, je moet vooral een liefdevolle verhouding hebben met jezelf. Wie dat als kind al niet had - ze neemt zichzelf als voorbeeld - die wordt het slachtoffer van pesterij. Als je met ouder worden nog altijd even streng bent voor jezelf, dan zal je niet veel vriendinnen hebben en dan is de kans klein dat je een partner voor het leven vindt.

Perfecte vrouwen

Mewe is een ervaringsdeskundige, maar ook psycholoog. Zij is dus uitermate geschikt om de vrouwen tussen de 30 en de 45 jaar die ze al 20 jaar op haar praktijk ziet, inzicht en raad te geven. De maatschappij, maar vooral de vrouwen zelf zijn zó streng over hun rol als moeder, huisvrouw en werkneemster, dat psychische problemen dikwijls een gevolg zijn.  Depressie en burn-out houden verband met het negatieve zelfbeeld.

Deel 1

Ze gaat na hoe dit negatieve zelfbeeld tot stand komt. Zelfs als je in een liefdevol gezin opgroeit, kan het nog gebeuren dat je jezelf te min vindt, dat je het gevoel hebt dat je niet aan verwachtingen voldoet, dat je alle taken even goed wil doen. De verregaande invloed van de moderne wereld is evenmin te onderschatten, dat leert ook het boek van Alain de Botton: "Hoe overleef ik de moderniteit". 

Deel 2

Al beslaat het eerste deel evenveel bladzijden als het tweede, toch is dit het belangrijkste deel, want hier gaat ze op zoek naar oplossingen: hoe kunnen we leren méér van onszelf te houden? Zo is het belangrijk patronen te herkennen om ze te kunnen doorbreken. Ben je een Pusher, of heb je eerder een klein kind in je? Ben je een Pleaser, of eerder een Zorger? Controleer je graag, voel je je voor alles verantwoordelijk, ben je eerder spiritueel of rebels? Mewe kadert 17 "subpersonen" in, met daarnaast de tegendelen. Pas als je weet wie je bent, kan je dat hardnekkige patroon doorbreken.

Uitwerking

Ze gebruikt zichzelf zeer dikwijls als voorbeeld. Voorbeelden van - meestal - meisjes en vrouwen staan cursief afgedrukt. Tegen een grijze achtergrond staan oefeningen. Soms geeft een afbeelding beter weer wat ze wil aantonen.

Het boek is vooral bedoeld voor iedereen die zich herkent in de inleiding. Maar zelfs als je nooit geplaagd werd op school en geen tekort hebt aan zelfvertrouwen, dan valt er toch wel iets op te steken van haar uitleg, zodat je meer ontspannen in het leven staat. Belangrijkste boodschap en oefening: trek je minder aan van wat anderen over je denken en word milder voor  jezelf!

 

 

PASSIE

Het verschil tussen leven en bestaan

 

auteur: Rudolf Hecke

non-fictie

uitgeverij: Ertsberg

recensente: Gerda Sterk

XXXX

 

Rudolf Hecke had zichzelf in de rij kunnen opnemen: gedurende 5 jaar is hij met dit onderwerp "gepassioneerd" bezig geweest. Verder schrijft hij behalve boeken, ook nog liedjesteksten én hij is een zanger/performer. 

26 uitverkorenen bevolken de inleiding

In zijn carrière is Hecke met veel mensen in contact genomen. In de inleiding stelt hij ze aan ons voor, tenminste diegenen die een indruk op hem nagelaten hebben, dié mensen die hun leven uitbouwden gedreven door hun passie. Zij die zeggen dat ze zonder die drang nooit de essentie van hun zijn hadden bereikt. 

Iedereen zegt in het kort wat passie is en wat het begrip voor hun leven betekende. Voor 1 persoon staat de sterfdatum naast de geboortedatum: Dixie Dansercoer (1962-2021). 

Damascusmoment

Dan volgen 21 hoofdstukken waarin iedereen door elkaar op vragen antwoordt, vragen die Hecke niet op een papier voor zich had liggen. Enkel de laatste vraag stelde hij aan nagenoeg iedereen: wat was het gelukkigste moment in uw leven?

De eerste vraag behelst het Damascusmoment:wanneer openbaarde de zin van het leven zich voor jou? Wat was een kantelmoment? Voor Bart van Loo (schrijver en verteller) is dat iets totaal ander dan voor bv. Delfine Persoon (bokser), Catherine De Bolle (politie), Peter Goossens (chef-kok), Frank De Winne (astronaut), Johan Bonny (bisschop)... om er maar een paar te noemen. Er komen allerlei onderwerpen aan bod, die allemaal iets met passie te maken hebben. Louis Tobback noemt als ingredient van de passie de nieuwsgierigheid,  Sam Dillemans beseft dat je niet zonder discipline kan, Michel Vandenbosch vindt dat je niet zonder empathie mag leven. Maar op de vraag of passie en empathie hand in hand gaan, of passie het behalen van particuliere doelen beoogt of het ten dienste staat van het algemeen goed, daarop heeft weer iedereen een ander antwoord. 

Vlaams

Je bent gewoon aan een vernoordnederlandst taalgebruik en daarom stoort het Vlaams tijdens de eerste bladzijden. Al snel maakt die lichte irritatie plaats voor een soort trots: kijk, de Noordnederlanders palmden de taal in, maar er is niks mis met iemand die klodden verf smijt, goesting heeft, zeggen dat het kot te klein is, niet meer weet waar kruipen, spreekt van de Vlaanders en opmerkt dat: schone liedjes duren niet lang... Dankzij die ongedwongen spreektaal, hóór je de ondervraagden antwoorden. Ik vind het deshalve een beetje spijtig dat de jij-vorm overal gebruikt wordt i.p.v. de gij-vorm, die intussen in de geschreven taal compleet in onbruik geraakt is, maar in de gesproken taal helemaal niet.  

Waarom lezen?  

Het boek is een aanrader omdat het je doet nadenken en dat is altijd meegenomen! Het is geen spannend werk dat je in één adem uitleest. Leg het op het salontafeltje en neem het vast bij dat kopje koffie in de namiddag. De meningen botsen, vullen elkaar aan en openen af en toe de ogen voor die fake cultuur van het verplicht"genieten".

 

 

HOE OVERLEEF IK DE MODERNE WERELD

 

auteur: Alain de Botton & The School of Life

non-fictie

Atlas contact

recensente: Gerda Sterk

 

XXXXX

 

Dit boek heb ik met plezier en groeiend inzicht gelezen! Al is het onmogelijk om met dezelfde zwier de ideeën van De Botton aan u mee te delen, geachte lezer(es), ik zal het toch proberen in de hoop uw interesse te wekken. Misschien bent u zoals ik onderhevig aan twijfel en schuldgevoelens (ben ik wel een goede ouder?!), wel, de auteur toont rationeel aan dat het eigen is aan het leven in onze moderne wereld. 

De moderne wereld

"Halverwege de achttiende eeuw verbreidde zich vanuit Noord-Europa ... het besef dat men in een tijdperk leefde dat volkomen anders was dan alle voorgaande", zo begint hij zijn inleiding. In negen punten legt hij uit wat hij bedoelt. Zo bv. heeft de secularisatie de godsdienstigheid bijna geheel vervangen. In het deeltje over wetenschap komt het eerst - maar niet voor het laatst - de (on)macht over de dood ter sprake. Verder leidt hij kort onze verhouding in met ideeën als liefde", indiviualisme, steden, werk enz..., allemaal onderwerpen waarop hij later zal terugkomen. 

Moderniteit is tragisch

Wij hebben een torenhoge prijs betaald, wat hij aantoont in 7 thema's. Ik haal er slechts één uit, want we zitten nog altijd in de inleiding. Tegenspoed was vroeger eerder een straf van god, maar niet een oordeel over je waarde als mens. In de moderne tijd is slechts één persoon verantwoordelijk en dat ben je zelf. De kans is nu groter dan ooit dat iemand die faalde zichzelf van het leven berooft. 

Winkelen

Hoofdstuk 1 (van de 18) gaat over consumentenkapitalisme, wat hij het belangrijkste aspect van de moderniteit noemt. Winkelen lijkt een onbeduidende bezigheid, maar  De Botton laat zien dat er nooit gewinkeld werd, omdat er eenvoudigweg niets te koop was, behalve het dagelijks eten. Daaraan ging al het geld op. Pas halverwege de 17de eeuw komt er groeiend verband tussen koopkracht en werkgelegenheid. We staan nog maar aan het begin van losgeslagen koopgedrag. We kopen méér en méér zaken die we niet nodig hebben, zodat er méér werk is, zodat we méér verdienen, zodat we ...

Reclame

Tijdens een treinreis van New York naar San Francisco werd het uitzicht op een prachtige natuur belemmerd door reclameborden, waarop je duizenden keren aan huishoudelijke artikelen kon worden herinnerd, zonder dewelke geen enkel gezin gelukkig kon zijn. Het was niet alleen lelijk, er was sprake van regelrecht bedrog. Dankzij wetgeving werd bedrog ingedijkt, maar er is nog altijd sprake van misleiding.  Aan onze basisbehoeften (liefde, kleding, voedsel,...) is tegenwoordig meestal voldaan, maar de suggestie van reclame is dat je de liefde van een vrouw kan kopen door je die nieuwe auto aan te schaffen. Zit er niet een innig verliefd paartje op de motorkap? Dat dure herenkostuum garandeert je een bevredigende carrière. 

Nota: er staat twee maal dezelfde afbeelding van reclame voor Coca-Cola: eenmaal om de alomtegenwoordigheid ervan te bewijzen en eenmaal is het een illustratie van de gedachte dat frisdrank een gelukkige familie garandeert. 

Materialisme

Ook religies maakten gebruik van stoffelijke zaken als hulpmiddelen bij hun spirituele missie. De Beeldenstorm is een voorbeeld van religieuze vijandigheid tegenover dat soort materialisme. De moderniteit doet je geloven dat je gemoedsrust gaat vinden in een ver land in een hottub of vriendschap met een frisdrank.

Media

Ook dit hoofdstuk is interessant. Je leert eruit dat een krant je onderdompelt in een stroom van gruwelen. Je vergeet dat bijna iedereen aardig is en dat bijna elke trein zijn bestemming bereikt. Op den duur raakt het leed ons niet meer. Kunst kan helpen. In 1816 meldden de kranten de schipbreuk van de Méduse, maar als Géricault niet dat aangrijpende schilderij gemaakt had, waren wij dat allang vergeten. 

Liefde

Het is ondoenlijk om de 18 gebieden waarop de moderniteit invloed heeft hier te bespreken, maar in dit hoofdstuk toont hij aan dat de Romantiek op vele punten er faliekant naast zat. Nochtans blijven we allemaal geloven in liefde op het eerste gezicht of op het vinden van je zielsverwant zonder veel van hem of haar te weten, waardoor huwelijken snel gesloten en soms even snel weer ontbonden worden. 

Echte liefde komt nochtans niet zozeer voort uit ontzag voor de volmaaktheid van de ander, maar eerder uit een vorm van geduld en welwillendheid tegenover de tekortkomingen van onze partner. 

Onderwijs

Nog eentje: onderwijs bereidt ons voor op aanvaarding van gezag en op het goed presteren op school en dat is iets anders dan je voorbereiden op het leven! 

Ons bestaan: kosmische dankbaarheid

Nee, wij zijn niet belangrijk, ja, de mensheid is puur toevallig ontstaan. Op drie gekleurde bladzijden legt hij uit waarom we de kosmos dankbaarheid verschuldigd zijn. We weten al veel, zodat we beseffen hoeveel we niet weten!

Afbeeldingen en humor

Voor heel veel van de voorbeelden heeft De Botton afbeeldingen ingelast, wat de lectuur aanschouwelijk en prettig maakt.  Een lange verantwoording van de illustraties sluit het boek af. Geen nota's, geen trefwoordenregister. 

Hij gebruikt een subtiele vorm van humor. Meermaals doen zijn voorbeelden en/of zijn stijl glimlachen. De vertaling leverde puik werk. 

 

 

EEN KAMER VOOR JEZELF

 

auteur: Virginia Woolf

oorspronkelijke titel: A Room of One's Own

uitgeverij: Chaos

essay 

recensente: Gerda Sterk

XXXX

 

Feministe

Het beroemde essay is gebaseerd op een lezingenreeks "Vrouwen en fictie" die Woolf gaf aan o.a. de universiteit van Cambridge in 1928. Het onderwerp zette haar aan het denken: hoe komt het dat er zo weinig fictie geschreven is door vrouwen? Wat méér is: waarom zijn er zo weinig vrouwen die in de geschiedenis iets hebben bereikt? Hoe méér ze erover nadenkt, hoe méér ze tot de conclusie komt dat wat de vrouwen de vorige eeuwen misten was: een kamer voor zichzelf waar ze ongestoord konden werken én een inkomen zodat ze onafhankelijk van een man konden leven. Omdat ze die persoonlijke en creatieve vrijheid in de geschiedenis nooit hadden, zullen we nooit weten hoeveel getalenteerde vrouwen hun creatieve vermogens teloor hebben laten gaan, zo veronderstelt ze. Mannen vonden het niet nodig dat vrouwen iets anders leerden dan wat met het huishouden (en met henzelf!) verband had. Ze verwachtten van hen dat ze hun kinderen zouden baren, kuis zouden zijn en dat ze zich niet moesten mengen in zaken waarvan ze niets afwisten, namelijk alles wat buiten het huishouden viel. 

Uit het essay komt dit standpunt in allerlei vormen tot uiting, nochtans Virginia Woolf enkel afdoen als feministe, zou geen recht doen aan de schitterende, soms bijna poëtische stijl waarin ze schrijft. 

 

Judith Shakespeare

Mocht Shakespeare een zus gehad hebben, dan was die mogelijk even getalenteerd als haar broer. Via het leven  van deze fictieve zus  schetst Woolf hoe vrouwen vele eeuwen lang niet de vrijheid hadden om hun leven uit te bouwen zoals ze dat zelf wilden. 

Woolf zelf lijkt op de drempel van een mentaliteitsverandering te staan, gezien het feit dat het sindsdien de andere richting is uitgegaan. Metoo en de hele woke-beweging benadrukken dat mannen en vrouwen anders maar gelijkwaardig zijn, tenminste als ze niet in een of andere onderdrukkende religie geboren zijn. 

 

Uitgeverij Chaos

Dit is de eerste publicatie van Chaos. Het idee van een uitgeverij is ontstaan "op een zolderkamertje". Een groepje feministen besloot dat het tijd werd om "intersectioneel feministisch gedachtegoed" te publiceren. In dat opzicht is de briefwisseling van prof. dr. Gloria Wekker (bekend voor haar genderstudies en haar werk over racisme in Nederland) en schrijver en filosoof Simon(e) van Saarloos(columniste en pleitbezorgster van o.a. polyamorie) van belang. Hun brieven leiden het essay in, maar kunnen evengoed als afsluiting gelezen worden, omdat ze nadenken over de ideeën waarover V. Woolf nadenkt en die hopelijk ook de lezer(es) doen nadenken.