"Age of Panic" een muzikale vonk

We zijn altijd nieuwsgierig wanneer een nieuwe band hun allereerste live optreden aankondigt. Zijn ze al op elkaar ingespeeld, gaan de overgangen vlot, hoe is de nummerkeuze, zit de zang goed, hoe zit het met de podiumvastheid? Allemaal vragen die ons naar behoren werden beantwoord.

Een grote verrassing en wat ons een warme indruk gaf was de omgeving waar dit eerste liveoptreden van de groep werd georganiseerd. Alsof dit een meerdaags event was werd een ware festivalweide met alle accommodaties zoals parking, fietsenstalling, toiletten, zithoek buiten, en natuurlijk de gebruikelijke tent opgebouwd. Ook in de tent was duidelijk hard gewerkt om de juiste sfeer te creëren en de avond voor de talrijk opgekomen genodigden naar hun zin te maken.

Vooraleer we onze bevindingen plaatsen over het optreden van deze toch wel gedurfde coverband laten we zanger Christophe Derez aan het woord over het ontstaan van de band, de eerste stappen en hun visie voor de toekomst.

Wat in 2019 begon als een schuchtere poging van 2 collega’s om eens wat “lawaai” te maken, is uitgegroeid tot een volwaardige band met een energieke setlist. Bij die eerste poging tussen Louis (drums) en Christophe (zang) werd meteen al Bart (gitaar) erbij gehaald. De afspraak was om ‘Stories’ van Therapy en ‘De grootste lul van ’t stad’ van Flip Kowlier in te studeren en uit te proberen in het oude repetitiekot van Louis. Bart en Louis hadden immers vroeger al samen in een metalband gespeeld en hadden dus al wat muzikale bagage. Die eerste sessie was het vooral wat zoeken en technisch zeker nog niet hoogstaand. De muzikale vonk was er steevast en het aanstekelijke enthousiasme van Louis deed ons besluiten om ermee verder te gaan. Pieter (bas) en Maxime (gitaar & mondharmonica) werden dan onder zachte dwang op het werk overtuigd om erbij te komen. Beiden waren ze wat onzeker in het begin, maar al vlug bleken ze allebei over een pak talent te beschikken en werden alzo volwaardig bandleden. Al gauw kwamen er nieuwe nummers bij, de frequentie en de kwaliteit van de repetities ging omhoog. Louis’ schoonpa Urbi (zonder orbi) werd overtuigd om het essentiële geluidsmateriaal zoals een mengpaneel en monitors uit te lenen. De covid crisis kon ons niet afremmen om verder te repeteren. Aanvankelijk bleven we met eigenzinnige covers werken, meestal afkomstig  uit de wilde nineties. Gezien onze drukke agenda zat er eigen werk voorlopig niet in. Maar we zijn er wel in geslaagd om een setlist op te stellen die de mensen aanspreekt en eventjes terug voert naar hun wilde jaren. Een mini-tryout eind 2021 gaf daarvan al een eerste indicatie. Met de feedback van die eerste live ervaring konden we tal van zaken nog verbeteren, en nog met nog meer energie naar een eerste ‘echt’ live optreden toewerken. Dat eerste optreden kwam er dan in Louis’ zijn achtertuin met veel steun van Urbi en de inzet van vele vrijwilligers.

Age of Panic is een bende ruwe kerels met een vrijdenkende attitude. De naam van de groep werd gevonden in een jaren 90 culthit van de Engelse rap rockband Sensor De naam geeft de huidige tijdsgeest goed weer. Hun muziek is niet altijd voor hen met een zwak hart maar toch aanvaardbaar. AoP brengt uptempo rock, punk rock, Heavy Metal en uitzonderlijk een streepje New Wave.  Wanneer er grote namen als The Offspring, White Lies, Queens of the Stone Age, DIO, Volbeat, Bad religion, System of a down, Pennywise en Moby  op je setlist staan moet je van goeden huize zijn.

Voor het eerst stonden deze Oost-Vlaamse "jonge wolven" voor een publiek en dan nog in een overvolle tent. Je zou voor minder naar de dokter lopen (al was die wel aanwezig).

De toon werd onmiddellijk gezet met “The people we love” van Bush en “Blue Monday” (gekend van New Order) in een  bewerking van Orgy  Alsof het warme broodjes waren werden we verder verwend met hits als “Like an angel”, “Machine Head”, “Little Sister”. Met ingehouden kracht bracht de band Nirvana’s “Lithium” en Red Hot Chili Peppers “Otherside”, één onzer favorieten. Zanger Christophe deed wat van hem verwacht werd al had hij het soms moeilijk. Vast staat dat hij en de band er behoorlijk plezier in hadden. Gitaren zij erg belangrijk in dit genre en dat heeft lead gitarist Bart Ryckbosch goed begrepen. Regelmatig tovert hij dan ook een prachtige solo uit zijn instrument. De ritmesectie, met name Louis Venneman, hield, goed verborgen achter zijn uitgebreid drumstel, de band op het juiste ritme. En dat wilden nog wel eens flink wat “beats per minute zijn”.

Verdere uitschieters tijdens waren “Bro Hymn” maar vooral de eigenwijze versie van Noordkaap’s “Arme Joe” kon overtuigen en met ons de hele meute. Een vergelijking met de Belgische punkrockband Janez Detd was dan ook niet ver weg.

Al bij al kunnen we stellen dat dit een spetterend en energiek optreden was waar hier en daar nog wat werk aan is maar tenslotte is dit pas het begin, het begin van een hopelijk mooie toekomst.

Zoals Christophe het zei: een memorabele avond die de stoutste verwachtingen overtrof.

 

De band:

Christophe Derez - Zang

Bart Ryckbosch - Lead guitar

Maxime Mattelin - Rhythm guitar / mondharmonica

Pieter Van Der Donck - Bas

Louis Venneman – Drums

Klik op de video voor een fotoreportage

Music by Arne Demets

Artikel: Tekst: De Clercq Marc, Christophe Derez

           Foto’s: De Clercq Marc