I feel fine
De legendarische The Beatles uit Liverpool, je hoort er nog amper van maar toch zijn ze niet vergeten. Dat bewijzen de nog steeds grote schare fans die graag eens afzakken naar een concertavondje met uitsluitend live Beatles songs. Wanneer zo’n concert dan ook nog gebracht wordt door Jean Bosco Safari dan zijn de verwachtingen helemaal hoog.
Naast singer/songwriter is Jean Bosco Safari een uitmuntend performer. Jean werd geboren in Afrika, meer bepaald in Rwanda. Op jonge leeftijd werd hij geadopteerd. Johan Vijdt zo luidde zijn nieuwe naam bracht zijn jeugd door in Merksem. Aanvankelijk was hij verbonden aan Studio Vandersteen en tekende toen mee aan de albums “Bessy”. Ook de muziekmicrobe had hij toen reeds te pakken en toerde onder de naam “Kid Safari”.
Wie Jean kent weet dat hij tijdens zijn shows vol zit van anekdotes en verhalen omtrent de songs en groepen. In dit geval John Lennon en Paul McCartney en The Beatles kortom.
Op een goeie zaterdagavond wordt je dan uitgenodigd op zo’n unieke concert in een feeërieke zaal.
Op ludieke wijze en met warme stem werd het publiek verteld wat te doen wanneer Jean tijdens een liedje naast de micro gaat staan. Dat betekend simpelweg dat het refrein door het publiek moet gezongen worden en dat had men goed begrepen, zo bleek naderhand.
Met “Let it be” begon Jean Bosco Safari solo aan zijn concert. Tijdens het 2e refrein kwam de hele band erbij en vanaf toen ging het voluit. “From me to you”, “Please please me” en “All my lovin”.
Al gauw kregen we een educatieve muzikale bijscholing want ook dat is zit in een show van deze singer/songwriter. Zo legde hij ons het verschil uit tussen een strum nummer “I should’ve known better” en een riff nummer “Ticket to ride”. Piece of cake als je het zo voorstelt.
Ook werden we getrakteerd op een na The Beatles periode nummer namelijk "Live and let Die" van de gelijknamige James Bondfilm.
Het muzikaal bloed is sterk bij hem, beresterk zelfs. Omdat hij het spelen voor publiek niet kan laten maakte hij de pauze 30 seconden korter.
Een tweede deel (unplugged) begon met “Michèle”, uiterst gevoelig waarbij zijn ijzerdraadstem goed tot zijn recht komt. Bijna dansten we van jolijt maar zeker kregen we koude rillingen toen “While my guitar gently weeps” gebracht werd. Een dik compliment ook voor WeZZ, de nieuwe gitarist die dit lied overgoot met een prachtige en ellenlange gitaarsolo. Knap. Eveneens uitschieter in dit tweede deel was “Norwegian Wood” waarbij Steven Mintjens op zijn keys de gekende sitar verving en in een muzikaal duel ging met WeZZ. Gewoon subliem dit.
De "manager" had gezegd (alsof we dat geloven) dat het een opbouwende set moest worden. Na het schreeuwende “Mother” was dat zeker het geval (misschien toch?) met “Hard day’s night”, “She loves you” en als enig niet origineel Beatles nummer “Twist and shout”
Als bisnummers kregen we “All you need is love”, een medley “Yesterday, Hey Jude, We will rock you” en een ellen-, ellenlange versie van “Imagine”.
Met een staande ovatie toonde het publiek hun oprecht warme dankbaarheid. Voor één avond herleefden de Famous Four
Jean Bosch Safari werd muzikaal en vocaal ondersteund door een créme van een band:
Steven Mintjens – Keys
Bruno Coussée - (Mr four strings on a rainy day)
Pol Zegers - (Mr two sticks on a sunny day)
Wesley Meynendonckx WeZZ - (Mr six or twelve strings)
Soundmix Peter - (Mr Gently)
Klik op de video voor een fotoreportage
Music by Viktor Puype
Artikel en foto’s: Marc De Clercq