25 jaar Janez Detd, 25 songs! 2500 fans in De Brielpoort te Deinze, een compilatie CD en 25K aan goud te winnen is wat er te beleven viel afgelopen zaterdag. Janez Detd is back. This time it's not on “popular demand” but to honor their fans.
Wanneer men dergelijke bedrag naast uw favoriete groep ziet staan is de aandacht bij menig fan en anderen al snel gevestigd. Te gek voor woorden? “Iedereen verklaart ons gek en dat is goed ook want punkrock is nu eenmaal gek” :-) zegt recht voor de raap frontman Nikolas Van Der Veken. “Bones” draagt zijn fans op handen “Onze fans zijn goud voor ons”, “wij hebben de beste van de hele wereld”. We wilden iets doen wat nog nooit werd gedaan. Uitspraken waar drummer van het eerste uur  Bram Steemans “The Machine” volledig achter staat en vult verder aan: “Dit is een gouden dankjewel en eresaluut voor de fantastische tijd die we hebben mogen beleven tussen 1995 en 2020”.

Een sterk ingekort Janez Detd verhaal:
Deze punkrockband werd opgericht in 1994 door Nikolas Vanderveken en Bob Haentjes. Beide punkrockers vinden hun roots in de Denderstreek meer bepaald te Grembergen en Zele. Aanvankelijk noemde de groep Jane’s Detd (naar de afkorting van Jane ‘s determined), later veranderde dit in Janez Detd.
In 1996 kwam hun allereerste maxi CD “Dignity And Teeth” uit. In de jaren erna bracht JD niet minder dan acht full CD’s uit. Sommige albums werden zelfs in New York opgenomen. De gevolgen waren ontegensprekelijk een hele mand met hitsingles: “Take on me”, “Bever Fever”, “Mala Vida”, “Anti Anthem”, “Raise your fist” om er maar enkele te noemen.
Mede door de vele optredens was Janez Detd was niet alleen geliefd in een groot aantal landen van Europa en erbuiten ook in eigen land waaronder Rock Werchter, Suikerrock, Marktrock Dour en Lokerse Feesten (een beetje thuiskomen) speelden ze succesvolle shows. Voor die Lokerse Feesten schreef JD trouwens de hymne. De anekdote achter de hymne wil dat wanneer een feestje gedaan was er een volksliedje “Der heeft nen boer zijn buz verbrand” gezongen werd. Van deze melodie werd een punkrockversie gemaakt met oa doedelzakken.
Door hun grote succes hadden de  punkerrockers de kans en eer om te toeren met bands zoals met Limp Bizkit, The Offspring, Good Charlotte, en zo meer.

Janez Detd kende in hun lange geschiedenis een aantal bezettingen, tegenslagen en nam enkele keren een rustperiode maar kwam telkens sterker en grootser terug. Een mooi voorbeeld daarvan is het optreden in 2015 in de Vooruit te Gent dat er kwam nadat een fan hun uitdaagde te spelen bij 3000 likes on facebook. Wisselende bezettingen zorgden voor een andere sound en andere interesses.                                                                                                                                                                                                             In 2001 (13/11) werden hun instrumenten gestolen uit het repetitie kot. Belgische vrienden/muzikanten(oa Gorki, De Mens, Zornik, gesteund door TMF en Stu Bru ) sloegen de armen in elkaar en organiseerden een benefietconcert.In hun lange carrière kreeg Janez Detd  een groot aantal onderscheidingen waaronder de TMF-Award voor meest veelbelovende artiest. een trofee voor Meest Geboekte Band, de TMF Lifetime Achievement Award, enz
In 2010 speelde de band hun laatste punkrock show. Amper een jaar later liet de kern (Nikolas Van Der Veken, Bram Steemans en Wim Vanhenden) zich omringen door een vierkoppige blazerssectie, extra percussie, toetsen, accordeon. Onder de naam CirCo maakten ze opnieuw vele podia onveilig met een uiterst dansbare set van latin, ska, en reggae, ska en balkan.  Zo stond CirCo tot tweemaal toe op Polé Polé  tijdens de Gentse Feesten, wat een uitzondering is voor het Polé Polé festival.
In 2015 stond Janez Detd er opnieuw door de eerder beschreven facebook 3000 likes actie. Het werd zo’n succes dat er opnieuw getoerd werd.
Enkele tijd later kende JD een “uitstap” onder de naam “Punk Rock High School” een tribute aan de bands die hun hebben beïnvloedt. In de zomer van 2016 werd de laatste CD uitgebracht. Deze kreeg als titel "From the Secret Vaults of Dorkshire" en bevat vergeten b-kantjes, demos en oude live-opnames.

The Janez Detd – 25 K show
Plaats van gebeuren De Brielpoort te Deinze in een organisatie van VZW Miracle.
Wat later zou blijken een meer dan fantastische avond te worden werd ingezet met “The Dutch Rudders “ een punkrockband afkomstig uit Zele. Geen onbekenden voor ons. We hadden ze reeds eerder gezien op een benefiet dag in Grembergen. Dries, Jelle, Kim en Ward speelden de ziel uit hun jonge lijf. De heren speelden voornamelijk eigen werk dat dicht ze uit hun eigen CD’s halen en naast punkrock sterk aanleunt bij metal. Veel ruige gitaren, gezang en geschreeuw. Opzwepende en snelle ritmes, allemaal een beetje in dezelfde richting niet voor de zwakken van hart. Ons hart is nog steeds goed dus konden we dit bandje best smaken.

En dan om precies 21.00 dreunde gebruikelijk een intro door de zaal. De "jubilarissen" kwamen op het podium, de gouden confetti en de rook vloog ons om de oren terwijl “Killing me II” werd ingezet. Zo moet het. No Mercy zal een punkrockengeltje hierboven gedacht hebben. We kregen daarna “Raise your fist”, en” Class of ‘92”, Janez Detd was onmiskenbaar op volle toeren.
Het was opmerkelijk hoe goed het publiek op de verschillende songs reageerde. Nikolas Van Der Veken weet er als geen ander gebruik van te maken. Geregeld werden muzikanten gewisseld en zo kwam naast de huidige leden ook ieder oud lid aan bod. Een sjiek gebaar dat de geest en denkwijze in de band typeert.

Geen moment stond het stil “Kung Fu”, “Beaver Fever”, “Rock on” het publiek werd uitzinnig.
 We hoorden erna ook “Dorkshire”, “Going Mental” en “Your love tonight” één van mijn favoriete JD nummers, goeie keuze jongens. My Life/ My Way aan 174 bpm (beats per minute) De hele zaal brulde mee I wanne live the live I fucking want to, nothing you say can change how I feel, daar word je blij van. De superhit “Take on me” was één van de mooiste momenten en waar iedereen “When, when will  I be famous” in koor zong, subliem.
Bij “Tonight” met alleen met Nikolas, Tim en Gunter op het podium gingen alle GSM lampjes aan, een emotioneel moment. De Mano Negra cover "Mala Vida" kregen we als voorlaatste. Hoe Janez Detd een punkrockdraai aan dergelijk latijns-Amerikaans nummer geeft getuigd alleen maar van kwaliteit en inzicht.
Als toemaatje kregen we nog Anti Anthem (wat dacht je?) en "Heinz 57" waar alle registers open gingen en men minuten lang goudconfettie  en CO2 jett smoke  op ons afvuurde. Het werd een sneeuwbui van gouden confettie en de hele zaal brulden en dansten samen "We are a poprockband wo ho, this was a poprock show you know"  en toen waren de 25 waren voorbij maar wat een sfeer was dit geweest. Wanneer Janez Detd iets viert doen ze het zoals het hoort, groots. Een fantastisch optreden was voorbij maar de avond was nog niet over.

Nikolas en de zijnen deden wat nog nooit iemand hen had voorgedaan. Een goudbaar schenken aan een fan.
Het werd een avond van gouden gitaren, een gouden drumstel, gouden jasjes, gouden T-shirts, gouden CD’s, gouden confetti maar in het bijzonder was het ook de dag van de gouden Janez Detd harten die een baar goud ter waarde van € 25.000 aan de gelukkige winnares van de wedstrijd (Blossom Jacobus uit Lokeren) schonken. Geruchten deden de ronde als zou ze er een erotische reis mee maken of was het een exotische?

Het bewijs is weer eens geleverd, muzikanten hebben hun hart op de juiste plaats.

Deze onvergetelijke avond werd afgesloten met een gouden afterparty door de  Grembergse hero DJ Gino

Iets zegt me dat we dit jaar meer, veel meer nog zullen zien van Janez Detd

De huidige en oude Janez Detd leden

•     Nikolas Van der Veken - slaggitaar en zang
•    Bram Steemans - drums
•    Wim Vanhenden - gitaar, achtergrondzang
•    Joeri Van Vaerenbergh - basgitaar
•    Tim Toegaert - slaggitaar en achtergrondzang
•    Bob Haentjens – basgitaar
•    Gunter Callewaert – Hammond orgel

•    Lennart Bossu - gitaar en achtergrondzang
•    Thijs De Cloedt - gitaar en achtergrondzang
•    Thomas Maes - basgitaar en achtergrondzang
•    Dimitri Vinck – gitaar

Klik hieronder op de video voor een fotoreportage

Artikel en foto's: De Clercq Marc

Na jaren van bruine cafés afgeschuimd te hebben op zoek naar muziek recht uit het hart zijn we een decennia terug in Het Volkshuis (Sleepstraat te Gent) verzeild geraakt. Al snel waren we fan van de elektrische en akoestische jamsessies en die er iedere 1e en 3e woensdag van de maand plaatsvonden soms aangevuld met een onverwachtse internationale act. Door omstandigheden verhuisden de jamsessies naar Het Damberd op de Korenmarkt alwaar het enkele jaren verder ging.

Gentse blues muzikanten Guy Verlinde,Tim De Graeve samen met Marie Follebout (toenmalige medevennoot van de Hotsy Totsy) en haar man Jelle De Boevé hadden de wens om in het historisch hart van Gent  niet alleen een muziekclub maar tevens een ontmoetingsplaats voor muzikanten te creëren. Een plaats waar ook jeugdig en ander talent de kans zou krijgen zich te vormen, te ontplooien en hun muziek naar het publiek toe brengen. Een plaats voor gelijkdenkenden en vrienden maar vooral een plaats waar men muziek, veel live muziek kan beleven. Men stak de koppen bij elkaar en zodoende werd een pand in Klein Turkije omgebouwd tot de Missy Sippy Blues & Roots Club. Zij openden hun deuren op 6 maart 2015 met een knallend feest.
Ondertussen is de Missy Sippy Blues & Roots Club uitgegroeid tot “the place be” waar men kan genieten van de maandelijkse blues jams, local heroes concerten, clubconcerten met internationale kleppers, lindyhopavonden, burlesque shows en een heus festival tijdens de Gentse Feesten. Er wordt wel eens gefluisterd dat Gent “Europe’s New Orleans” is wat voor een groot deel aan deze zaak en de mensen er omtrent te danken is.
Op 6 maart 2020 vierde de Missy Sippy Blues & Roots Club hun 5 jarig bestaan met een muzikaal weekend dat startte op vrijdag 6 maart met een Album Release Concert van de “Missy Sippy All Stars” gevolgd op zaterdag 7 maart  is er een Swing Blues Concert met Shakedown Tim + DJ Nasty Bartender.

Voor dit album trok Tiny Legs Tim afgelopen winter samen met een 20-tal Missy Sippy “huismuzikanten” de studio in om de muzikale identiteit van de eerste 5 jaar Missy Sippy op plaat vast te leggen. De 12 nummers op het album MISSY SIPPY ALL STARS VOL. I zijn een illustratie van de rijkdom aan jong talent, diversiteit en collegialiteit die zo eigen zijn aan de Gentse bluesscene. De opnames werden opgevat volgens het principe van de blues jams: Twee vaste ritmesecties werden gecombineerd met alternerende bezettingen. Om de spontaniteit te garanderen, werd alles live ingespeeld en op band opgenomen met analoge apparatuur. Het resultaat is een veelkleurig album dat de essentie van "samen muziek maken" weet samen te vatten, een staalkaart van de kwaliteit en diversiteit die duidelijk maakt waarom Missy Sippy vandaag een epicentrum is van de Belgische blues- en rootsmuziek.

De jonge en iets minder jonge muzikanten die meewerkten aan deze plaat zijn:
Tiny Legs Tim, Guy Verlinde, Toon Vlerick, Bernd Coene, Olivier Vander Bauwede, Vincent Slegers, Naomi Sijmons, Simon Raman, Matti De Rijcke, Lajos Tauber, Karel Algoed, Tom Eylenbosch, Matis Cooreman, Mattias Geernaert, Frederik Van den Berghe, Matt T Mahony, Janne Blommaert, Mira De Schepper, Fedia Holail Mohamed, Kasper Van de Ponsele, Leander Vandereecken.

Men vind naast een 8-tal parels van oudere blues en rootsnummers verder ook songs geschreven door Tiny Legs Tim, Tom Vlerick, Vincent Slegers en Olivier Vander Bauwede.

MISSY SIPPY ALL STARS VOL. I is zowel op vinyl, CD als digitale media te verkrijgen.

Sfeerfoto's van het "Album Release Concert": Karim Hamid

Artikel Marc De Clercq

Busted in Rock is een Hard Rock & Metal tribute band uit het  Antwerpse. De naam dekt volledig de lading, recht toe aan rock zonder compromissen, de beuk erin. De groep ontstond  zo’n drie jaar terug in Merksem en kende vorig jaar een zangeres wissel die ondertussen al goed “ingeburgerd” is.
In een niet aflatend ritme brengt Busted in Rock een ode aan de metal bands uit een paar decennia terug. Zeg maar de roerende jaren tachtig waar menig metalband furore maakte. Hun voorbeelden zijn dan ook Judas Priest, Whitesnake, Scorpions, Iron Maiden, KISS, AC/DC, Ozzy Ozbourne, DIO, Motley Crue, Van Halen,  ZZ Top,enz.
Wie graag dergelijke muziek samen op één avond wil is deze band een uitstekend alternatief. Busted in Rock verwent zijn publiek met een resem van rockmedleys. De drie muzikanten en leadzangeres hebben allen een voorliefde voor de goeie ouwe School Rock en dat hoor je.

Veel te vroeg (zoals gewoonlijk) arriveerden we in De Blauwe Maan. Een bruin café te Kaprijke die eind vorig jaar heropende en nieuwe uitbaters kreeg. Te vroeg is altijd een uitstekend moment voor een voorbereidend gesprek.Men ons onder andere dat hun muziek een “ietsje harder” is dan pakweg Jimy Hendrix en we het waarschijnlijk niet zouden kennen. Haha denk je?
BiR ging er vanaf de eerste medley gelijk hard tegenaan met Motley Crue, onmiddellijk gevolgd door Ozzy & Black Sabbat met natuurlijk het legendarische Paranoid. Whitesnake met oa de betoverende tranentrekker “Still loving you “ was next met daarna de “brave” maar supercoole Joan Jett & the Blackbirds hit “I love Rock ‘n’ Roll”.

Ondertussen gooide leadgitarist Chris Van Nauw er een paar prachtige en messcherpe gitaarsolo’s tussen, op zang warm bijgestaan door de mooie verschijning Nina Hermans. Ons gedroogd antiverouderingspoeder hadden we die avond niet van doen. De pompende drums van Sam en stomende bas van Stan kliefden recht door ons muzikaal hartje. Zo hoort rock te zijn.
We kregen nog een Kiss medley met het overbekende “I was made for loving you” waarna het bergop ging “Run tot he Hill” en het verrassende “Come on feel the noise” van Slade. Als laatste hoorden we “Jump” Van Halen.

Niet mis zo’n avondje metal/rock en voor herhaling vatbaar.

De Busted in Rock leden zijn:
Nina Hermans: vocals – ook bekend van de rockband Morpheus
Chris Van Nauw : guitars, backing vocals - Albo Dukes, Boogie Boy, Soulsister en vele andere …
Sam Versmissen : drums - Albo Dukes, Smooth Lee en Fieldwork
Stan “Da Man” Verfaillie : bass, backing vocals - Bassist bij 10 Rogue en Some Kinda Voodoo, speelde in the 80’s bij WHITE HEAT, één van België’s bekendste hardrockbands uit die periode.

Klik op de video hieronder voor een fotoreportage

Artikel en foto's: Marc De Clercq

Sinds jaren zijn er heel wat INXS fans die sinds de dood van deze legendarische groep op hun honger blijven zitten en moesten het enkel met de hits op radio doen.

Ja we weten het, dat laatste klopt niet helemaal. Na het trieste overlijden van Michael Hutchence op 22 november 1997 ging de band nog een aantal jaren door dit met een paar andere zangers waaronder Terence Trent D’Arby om uiteindelijk in 2012 de handdoek in de ring te gooien.

Dankzij tributebands kent deze Australische rockband, met geheel eigen en geniale stijl, een soort revival. Naar onze mening is er geen enkele band in ons Belgenlandje die aan Michael Hutchence en de zijnen  hulde brengt. Dit schept een soort leemte en een ideale kans voor INXS-tacy om daaraan iets te doen en zo geschiedde. We verbreden graag onze horizonten zeker als het om nieuwe bands gaat en wanneer zich dergelijke gelegenheid voordoet zijn we altijd paraat. Uitgenodigd door zanger Eddy Demeyer en oprichter van de groep en die we ook kenden van een andere tribute- (Depeche More) en coverband (Das Rock) stonden we afgelopen vrijdag al gauw op de eerste rij van deze try-out. Vanzelfsprekend om de nodige foto's te nemen en een goeie impressie te krijgen van hun eerste performance.
Plaats van gebeuren, een leuk muziekcafé genaamd Zappa (ja naar die tevens legendarische man genaamd) in Scheldewindeke.
Niet alleen aan het muzikale maar ook aan het visuele werd gedacht. De nodige aangepaste kledij en zelfs haircuts deden ons en vele anderen denken dat de reïncarnatie van Michael Hutchence voor ons stond. Een opdracht die zanger op het "lijf" geschreven staat.

INXS-tacy opende in een volle Zappa zaal met "Guns in the sky", gevolgd door "New Sensation", de sfeer was gezet. "Suicide Blonde", Original Sin", The One Thing", "By my side", "Never Tear Us Apart" and "Need you tonight" waren slechts enkele hits tdie daar in vlot tempo op volgden. Eddy, Tom en kompanen kweten zich volledig en met passie van hun taak en hebben voor dit testoptreden al hun sporen verdiend.
Eerlijkheid gebied ons te zeggen dat er hier en daar nog wat bijgesleuteld moet worden, niet alle puntjes staan reeds op de "i" maar 't is een kniesoor die daarover valt. Tenslotte is de reden van een try-out toch om één en ander te testen, de reacties van het publiek te zien en daarna de dingen wat bij te schaven.

Een goed en warm visitekaartje werd hier afgegeven en we zijn ervan overtuigd dat er weldra meer van INXS-tacy te horen zal zijn. Misschien wel op grote podia, wie weet.
De try-out was slechts 75 minuten lang en hoeft ook niet langer te zijn. Aan een meer uitgebreide set wordt inmiddels gewerkt zo hebben we vernome in een gesprek achteraf.
Met INXS-tacy leeft de legende verder is het een beetje teruggaan in de tijd. 

INXS-tacy bandleden

Eddy Demeyer - leadzang
Tom Ghyselinck - toetsen/gitaar-backing vocals
Christoph Dhaenens - lead gitaar
David Van den Bosch - drums
Sanne Bostyn - bas, backing vocals

Klik op de video hieronder voor een fotoreportage

Artikel en foto's: Marc De Clercq

De geschiedenis van "The Fathers Of Intention", een New wave coverband, is een verhaal van lange duur en het zoeken naar de juiste parameters. Na een aantal wijzigingen lijken ze nu hun definitieve weg gevonden te hebben.
Ontstaan als gelegenheidsband voor een optreden op de house-warming party van gitarist Dirk Van Hecke, dat was in 2007. De leden zijn doorwinterde muzikanten die in diverse bands al hadden samengespeeld, maar nooit in deze bezetting.
Door mond-tot-mond reclame kregen zij regelmatig aanvragen voor het opluisteren van privé feestjes waardoor er niet echt naambekendheid kwam.
Daar kwam verandering in toen Fathers Of Intention in 2015 gevraagd werd voor Zaffelaars Uur. In hetzelfde jaar organiseerde en creëerde FOI een Beatles-evenement met groot orkest met o.a. een concert in CC Lokeren. Eind dat jaar werd voor de lokale radio VROB nog een korte new wave set samengesteld voor een live-uitvoering. In 2016 werden plannen gesmeed om in zee te gaan met het duo DNA maar na een paar repetities is ook dit project niet kunnen doorgaan door te drukke agenda's van de verschillende groepsleden. Zo vroeg toetsenman Peter Van der Eedt een time out om zich meer op geluidstechniek te kunnen richten.

In 2018 werd het windstil, de groepsleden waren bezig met eigen projecten (theatershow, klassieke muziek, solo-cd, ...) maar spraken als vriendengroep regelmatig af voor een gezellig samenzijn. Half 2019 kwam de vraag van Syntra Sint-Niklaas of de band iets zou kunnen/willen doen voor hun Warmste Week evenement. Na het afstemmen van de agenda's werd beslist om met een new wave programma naar buiten te treden. Er moest op zoek gegaan worden naar een andere keyboardplayer en zo kwam zangeres/toetseniste Pauline De Bruyne de groep versterken.

“The Fathers” waren dit keer zeer ambitieus en legden de lat hoog. De naam werd veranderd in POLLY & THE FATHERS OF INTENTION en al gauw kwam er een try-out. Het werd een geslaagde opwarmer in jeugdhuis De Beeste te Zaffelare.
Een uitstekend concert ten voordele van “Syntra voor Life” in Sint Niklaas resulteerde onmiddellijk in meerdere aanvragen. Pauline bracht met haar talent, enthousiasme en motivatie de "oude Fathers" weer tot leven.
De speellijst bestaat naast eighties pop voornamelijk uit New wave nummers van o.a. The Cure, Joy Division, Siouxsie & The Banshees, XTC, enz.

We schrijven zaterdag 22 februari. Het was drummen in Den Reynaert te Daknam toen “Polly & FOI” hun eerste nummer “I Ran” (Flock of Seagulls) inzetten en we waren meteen in the mood. De “Eighties” herleefden opnieuw met verder pareltjes als “Brass in Pocket” (The Pretenders), “Hanging on the Telephone” (Blondie), Killing Moon (Echo & the bunnyman). Dit alles tot bijna in de perfectie vertolkt en gezongen.
Vele van de songs zijn een kolfje naar de hand van Pauline die haar keyboard was verbazend druk bezig hield terwijl Dirk de nodige gitaarrifs op aanstekelijke wijze produceerde. Jef Goossens nam ook een deel van de zang voor zijn rekening en dat klonk geweldig. Een diep warme stem aangevuld door bijpassende songs, geregeld doorspekt met een akoestisch gitaartje.

Alles werd in goeie banen geleid door Ronny op drums en Patrick op bas, “the masters of this new wave blaster”. Polly & FOI maken duidelijk plannen for Nigel.
“John & Mary” Robert Palmer, “A forest” (The Cure) als laatste maar het talrijke publiek schreeuwde en kreeg meer. O La La La (TC Matic) en Psycho Killer (Talking Heads) als toemaatje. Polly & FOI deden ons genieten van een stevige en verfrissende New wave set.

De vriendschap maar vooral de muzikale passie brachten deze groepsleden bij elkaar en daar waren we getuige van.

Pauline De Bruyne - zang en synthesizers. Zij maakte deel uit van de bands Slomote, Chris Corn & Gods Comics, Chris Corn & The Beautifull Imperfections en trad ook solo op met eigen nummers.
Dirk Van Hecke - sologitaar en zang. Gekend van The Samantha Brothers en  Buadee & The Walkers. Studiogitarist voor Guido Belcanto. Hij schreef op zijn eentje alle orkestarrangementen uit voor een Beatles-show met groot orkest. Recent stak hij samen met Ronny een theatershow in elkaar met eigen teksten en muziek.
Ronny Wijnings - drums. Speelde (en zong) met The Vauxhalls, The Samantha Brothers en The Samantha Brothers Luv Orchestra.
Jef Goossens - zang en gitaar. Maakte in 2017 een straffe solo-cd met eigen nummers. De cd “From A Shoebox” is te beluisteren op o.a. Spotify en Apple Music.
Patrick Bonne - bas. Speelde bij Nightshift, Philip Robrecht & Groep, Buadee & The Walkers en Chris Corn. Momenteel lid van de band ABnono en het Oost-Vlaams Symfonisch Orkest.

Klik op de videolink hieronder voor een fotoreportage

Artikel: Patrick Bonne, Marc De Clercq
Foto’s: Marc De Clercq

Nadat we in INE 2018 voor het eerst zagen op de Gentse Feesten (St Veerleplein) wisten we het wel heel zeker dit word een hele grote en moeten we blijven volgen. In 2019 lieten we dan ook geen enkele gelegenheid liggen om deze jonge diva solo te zien. Zo veroverde ze ieders hartje in “Het Achturenhuis” te Ledeberg en het duizend koppig Korenmarkt publiek (Gentse Feesten), dit onder vakkundige begeleiding van Jo Cassiers. Te gek.

Voor wie INE nog niet kent. Zij is een jonge twintiger en uitzonderlijk talent afkomstig uit Alken(Limburg), we durven nogal eens aan de Vlaamse Janis Joplin te denken. Ze werd niet verwonderlijk in 2018 verkozen tot de MNM Rising Star. Eind 2018 bracht INE haar eerste single The Odds uit, een compositie in samenwerking met singer/songwriter Jo Cassiers. Dit nummer werd  “Big Hit” bij MNM en was met grote regelmaat te horen op Radio2. Ine houd van sterke songs met uniek karakter. In haar repertoire zul je ook flink wat country horen tot groot genot van velen.  “Diva” Ine is een zangeres die haar ruige, krachtige, agressieve en soms frele stem perfect weet om te buigen en gebruiken in al haar facetten.

Op de vraag of we meegingen naar Borgloon, alwaar Ine met haar band optrad, haar “thuisbasis“ als het ware, konden we dan ook geen nee tegen zeggen

Een hele schare fans stond reeds klaar in het behoorlijk vol Panishof  (meer dan duizend hoorden we achteraf). Het voorprogramma “Wannes” finalist uit The Voice 2019 hadden we net gemist.

Het optreden werd voorafgegaan door een videovoorstelling van INE’s muziekgeschiedenis en opleiding vroedkunde die ze trouwens met succes voltooide. Een optreden dat rustig begon met het prachtige “Icarus” (Dan Owen) onmiddellijk gevolgd door "Mercedez Benz" (Janis Joplin) waar INE’s ruige stem goed tot recht komt. Onze haren kwamen recht. De single “The Odds” kwam in de live versie volledig tot zijn recht en dan, dan was daar de swingende Johnny Cash medley. Ook in deze muziekstijl voelt INE zich volledig thuis en dat hoor je.

Na een zestal nummers ging de band even rusten, werd de akoestische gitaar erbij gehaald en schitterde INE wederom met “Always remember us this way” (Bonnie Anderson) Wow, wat een madam is dit. In het volgende deel horen we flink wat uptempo nummers. De band amuseerde zich rot oa op "Hell Yeah", "Tompkins Square Park"(Mumford & Sons), "The Fea"r (Ben Howard) en de koninklijke medley "Bohemian Rhapsody/Radio Gaga" (Queen). Subliem. Als laatste werd ons de ingehouden kracht van “Way down we go” voorgeschoteld. DIVINE weet er wel de pareltjes uit te plukken.

Natuurlijk is een dergelijk publiek niet tevreden zonder bis nummers. Zo werd ook “Glory Days” (Bruce Springsteen) en “Way down we go” (Kaleo) ons einddeel dachten we. Al snel kwam de aankondiging dat een gekende Belgische muzikant samen met INE enkel nummers zou brengen. Gastzanger Guy Swinnen en INE brachten in duet een eigenwijze versie van David McWilliams “Days of Pearly Spencer” het jeugdsentiment laaide weer op.  Inderdaad Guy van Country music daar word je vrolijk van en zo zagen INE en Guy het Johnny Cash en June Carter duet “Jackson”  brengen. Uniek en ongelofelijk mooi. ’t Ja  het zijn “Hard Times” wanneer uw voorbeeld zijn meest succesvol nummer zingt.

De band:

Dennis Boonen: leadgitaar

Ruben Degeest: basgitaar

Benjamin Jacobs: keys

Joris Thys: drums

Klik op de video hieronder voor een fotoreportage

Artikel en foto’s: Marc De Clercq