Voor de vijfde maal organiseerde Evenementenradio VROB deze jaarwisseling hun winter muziekmarathon, "VROB LARGE". Dit gratis toegankelijk evenement ging door in de rustieke en gezellige gebouwen van de Speurdonkhoeve te Zaffelare.

Een indrukwekkende rij bands passeerden de revue tijdens die 14 dagen: Semper Pie, Blues From The Attic, Turtle Wax, Gunther, The Tiki Rockhoppers, Brass Party, Skyblasters, Polly And The Fathers of Intention, Tante Carla, Elsy & The Servants en als afsluiter Biezebaaze.

Tot onze spijt was het niet mogelijk alle dagen bij te wonen maar we konden toch van een drietal leuke avonden genieten. Avonden waarbij er heuse feestjes gebouwd werden.

Skyblasters

Deze legendarische Gentse reggaeband zal voor velen geen onbekende zijn en ook voor ons staat hij hoog op dat lijstje. Opgericht in een andere eeuw (1984) is deze 10 koppige band misschien wel de meest succesvolle Gentse liveband. Een vijftal tijdloze live als studio CD’s staan op hun actief. Door de jaren heen kende de band een aantal veranderingen in bezetting waar zanger en stichtend lid Edward Buadee nog het enige origineel overgebleven bandlid van is. Na een tijdje van stilte kende men in 2005 een reunie. Skyblasters muziek typeert zich in eigen ritmische reggae, ska en dubnummers waarbij "reggae dub master" Prince Far Out (ook wel eens Mutse genoemd), de ludieke noot erbij haalt. Dat er in deze digitale tijden nog steeds plaats is voor dergelijke muziek bewees de opkomst en de band bedankte hen dan ook met een schitterend concert.

 

Polly and The Fathers of Intention

De naam van deze vrij jonge band is ontstaan door een hint van drummer Ronny Wijnings naar een nummer Frank Zappa “Mothers of Invention”. De C02 meter wordt vervangen door een dB meter wanneer deze Oost Vlaamse coverband met hun gewaagde muziekkeuze eraan komt. Dansbare New wave muziek uit de tachtiger jaren met een lichte punk en reggaetoets is wat men voornamelijk kan verwachten. Op hoog niveau brengen zangeres Pauline De Bruyne, gitarist en bezieler Dirk Van Hecke samen met de rest van deze sterke band The Cure, Joy Devision, XTC, TC Matic, Fischer Z, Talking Heads, Pretenders, Human League, etc. Naast een uitstekende ritmesectie met Patrick Bonne en Ronny Wijnants draagt ook zanger gitarist Jef Goossens met zijn aparte diepe stem een belangrijk stuk mee aan het geheel. Een optreden van Polly & FOI gaat als een trein ze stomen meedogenloos van de ene hit naar de andere. Iets wat heel hard gesmaakt werd door het aanwezige publiek. Naast enkele bis nummers kregen we verrassend een a capella versie van “Is she realy going out with him” Joe Jackson te horen.

Een subliem eind                                                                                                                                          

“Ich möchte ein eisbär sein” Het blijft nog steeds hangen.

 

 

Biezebaaze

De band van frontman Kurt Burgelman werd kort na hun oprichting in 2003 al snel gekend door het hitnummer Loetsebollekezoetse. Kurt en de zijnen brengen vooral eigen werk in het “plat Gents". Verwacht tussen de nummers enkele scheve lollen van woordenvloed Kurt.

Een goed jaar terug kende de band een vrij belangrijke wissel toen zowel bassist Bart Mareen als drummer Guy De Mulder werden vervangen. Drummer Peter De Bosschere en bassist Wim Bartholomeus werd de nieuwe ritmesectie die naast de backing vocals ook zijn steentje bijdraagt aan de nieuwe nummers. Tijdens live optredens wordt het trio bijgestaan door Wim Beke die met zijn Hammond een extra toets geeft aan optredens. We mogen ook Mr Toile Isolant ofte den Stoffel niet vergeten die de optredens, veelal onzichtbaar, in goede banen leidt. Biezebaaze bracht vorige lente een nieuw album uit “Op de radio bie droaje” genaamd. Hun vijfde langspeler alweer. Gezien de band dit jaar zijn 20^e verjaardag viert verwachten daar nog aankondigingen in de vorm van concerten van.

Het optreden van Biezebaaze bij VROB Large was er eentje dat met volle teugen gesmaakt werd door  de talrijke aanwezigen. Dominique, Dirk en andere drijvende krachten achter VROB Evenementenradio konden dan ook terecht met trots hun 14 dagen te kunnen afsluiten na dit spetterend einde.

Klik op de video voor een fotoreportage

Artikel en foto’s: Marc De Clercq

 

 

 

Kerstdag komt eraan, in zowat iedere gemeente ziet men Kerstmarkten, Kerstconcerten enzomeer. Net zoals in 2019 kon men afgelopen weekend in de Onze-Lieve-Vrouwekerk te Zaffelare een Kerstconcert bijwonen.

Opnieuw was het de lokale coverband Slippery People die het initiatief organiseerde. Deze keer koos de band voor een goed doel wat dit jaar VZW CVA is, een onderdeel van VZW Stroke Team UZ Gent. VZW CVA begeleid “jongeren” <60 jaar die een beroerte doormaakten. Dit doen ze onder andere door hulp te bieden bij het terug integreren in het sociale en professionele leven, behartigen van de belangen van de patiënten en organiseren van allerhande activiteiten.

Liesbeth Bollaert gaf een woordje uitleg over een beroerte en de werking van het Stroke Team waarna Kris Neirinck, zelf voormalig patiënt en drijvende kracht achter VZW CVA de werking van de VZW uitlegde. Beiden waren dan ook heel erg tevreden met de steun en aandacht die hun VZW’s kregen.

De link naar deze organisaties is niet ver te zoeken. Men moet weten dat de voormalige drummer van de band Dave Robichez op 49 jarige leeftijd het slachtoffer werd van een hersentrombose en nog steeds deels verlamd is aan de linkerzijde. Het Kerstconcert in 2019 was dan ook opgedragen aan Dave en tevens bedoeld als hart onder de riem voor hun all-time friend.

Wanneer dit eerste benefietconcert uit 2019 slechts drie dagen voor Kerst gehouden werd ging het deze keer een week voor Kerstdag door. Men had stiekem op een “Witte Kerst” avond gehoopt maar de weergoden beslisten daar anders over. Regen op een bevroren ondergrond, het kon echter velen niet tegenhouden. Getuige de opkomst van een goede 250 personen.

Een concert in een kerk heeft altijd iets bijzonders. De grootsheid en omvang van een kerk zorgt voor een unieke sfeer en geluid al was dat laatste niet gemakkelijk om in goede banen te leiden.

Slippery People werd 20 jaar terug opgericht door gitarist Steve Anteunis die nog steeds de gitaren en backing vocals voor zijn rekening houdt. Carine De Bruyne neemt de leadzang en bindteksten op zich. In de voorbije jaren kende de groep, zoals zovele andere,  een aantal wijzigingen waarvan de laatste een noodgedwongen vervanging was van drummer Dave Robichez. Waar de naam “Slippery People” vandaan komt is ons niet bekend, mogelijk is het een verwijzing naar het gelijknamige  nummer van Talking Heads. Slippery People brengen voornamelijk uit een mix van disco, funk, rock, en popsongs van de jaren 70 tot nu. Hier en daar doorspekt met een Nederlandstalige meezinger. Een Kerstspecial is dus “out of the box” voor deze band uit Lochristi.

 

Video "Mull of Kintyre"

Video: Love Shine a Light

Het concert typeerde zich met zowel ritmische als typische kerstliederen. We hoorden in een eerste deel “Merry Christmas Everybody”, Jingle  Bell Rock”, het wondermooie “Hallelujah”. Grote verrassing was de opkomst van doedelzakspeler ALVYN tijdens “Mull of Kintyre” wat een extra en waarheidsgetrouwe toets gaf aan dit Paul McCartney (The Beatles) nummer. Na een onderbreking waarin zowel Bregje D'haeze en Kris Neirinck hun VZW’s en de werking ervan voorstelden kregen we een tweede deel. Een deel met onder meer “Angels”  (Robbie Williams) , “Let it be” (The Beatles), “Love Shine a Light” (Katrina & the Waves) en als laatste “ Merry Christmas Everyone” (Shaking Stevens) GSM lichtjes schepten voor sfeer. We misten wel de typische kerstmutsen. Misschien wel een tip voor een volgende keer. Na het optreden kon men nog eens bij een drankje napraten in de plaatselijke sporthal ’t Veerleveld.

We zijn ervan overtuigd dat zowel de genodigden, de band als beide VZW’s uiterst tevreden waren met de avond.

Langs deze weg willen we ook de Kerkfabriek bedanken om een dergelijk initiatief mogelijk te maken.

 

Klik op de video voor een fotoreportage

 

Music by Viktor Puype

De band:                                                                                                                                                             

Steve Anteunis: gitaar, backing vocals                                                                                                          

Carine De Bruyne: lead vocals

Hendrik De Mets: basgitaar, backing vocals

Kurt De Vreese: keyboards

Laurenz Vandercoilden: keyboards

Fons Van de Velde: drums

 

Artikel en foto’s: Marc De Clercq

 

 

 

 

We zijn altijd nieuwsgierig wanneer een nieuwe band hun allereerste live optreden aankondigt. Zijn ze al op elkaar ingespeeld, gaan de overgangen vlot, hoe is de nummerkeuze, zit de zang goed, hoe zit het met de podiumvastheid? Allemaal vragen die ons naar behoren werden beantwoord.

Een grote verrassing en wat ons een warme indruk gaf was de omgeving waar dit eerste liveoptreden van de groep werd georganiseerd. Alsof dit een meerdaags event was werd een ware festivalweide met alle accommodaties zoals parking, fietsenstalling, toiletten, zithoek buiten, en natuurlijk de gebruikelijke tent opgebouwd. Ook in de tent was duidelijk hard gewerkt om de juiste sfeer te creëren en de avond voor de talrijk opgekomen genodigden naar hun zin te maken.

Vooraleer we onze bevindingen plaatsen over het optreden van deze toch wel gedurfde coverband laten we zanger Christophe Derez aan het woord over het ontstaan van de band, de eerste stappen en hun visie voor de toekomst.

Wat in 2019 begon als een schuchtere poging van 2 collega’s om eens wat “lawaai” te maken, is uitgegroeid tot een volwaardige band met een energieke setlist. Bij die eerste poging tussen Louis (drums) en Christophe (zang) werd meteen al Bart (gitaar) erbij gehaald. De afspraak was om ‘Stories’ van Therapy en ‘De grootste lul van ’t stad’ van Flip Kowlier in te studeren en uit te proberen in het oude repetitiekot van Louis. Bart en Louis hadden immers vroeger al samen in een metalband gespeeld en hadden dus al wat muzikale bagage. Die eerste sessie was het vooral wat zoeken en technisch zeker nog niet hoogstaand. De muzikale vonk was er steevast en het aanstekelijke enthousiasme van Louis deed ons besluiten om ermee verder te gaan. Pieter (bas) en Maxime (gitaar & mondharmonica) werden dan onder zachte dwang op het werk overtuigd om erbij te komen. Beiden waren ze wat onzeker in het begin, maar al vlug bleken ze allebei over een pak talent te beschikken en werden alzo volwaardig bandleden. Al gauw kwamen er nieuwe nummers bij, de frequentie en de kwaliteit van de repetities ging omhoog. Louis’ schoonpa Urbi (zonder orbi) werd overtuigd om het essentiële geluidsmateriaal zoals een mengpaneel en monitors uit te lenen. De covid crisis kon ons niet afremmen om verder te repeteren. Aanvankelijk bleven we met eigenzinnige covers werken, meestal afkomstig  uit de wilde nineties. Gezien onze drukke agenda zat er eigen werk voorlopig niet in. Maar we zijn er wel in geslaagd om een setlist op te stellen die de mensen aanspreekt en eventjes terug voert naar hun wilde jaren. Een mini-tryout eind 2021 gaf daarvan al een eerste indicatie. Met de feedback van die eerste live ervaring konden we tal van zaken nog verbeteren, en nog met nog meer energie naar een eerste ‘echt’ live optreden toewerken. Dat eerste optreden kwam er dan in Louis’ zijn achtertuin met veel steun van Urbi en de inzet van vele vrijwilligers.

Age of Panic is een bende ruwe kerels met een vrijdenkende attitude. De naam van de groep werd gevonden in een jaren 90 culthit van de Engelse rap rockband Sensor De naam geeft de huidige tijdsgeest goed weer. Hun muziek is niet altijd voor hen met een zwak hart maar toch aanvaardbaar. AoP brengt uptempo rock, punk rock, Heavy Metal en uitzonderlijk een streepje New Wave.  Wanneer er grote namen als The Offspring, White Lies, Queens of the Stone Age, DIO, Volbeat, Bad religion, System of a down, Pennywise en Moby  op je setlist staan moet je van goeden huize zijn.

Voor het eerst stonden deze Oost-Vlaamse "jonge wolven" voor een publiek en dan nog in een overvolle tent. Je zou voor minder naar de dokter lopen (al was die wel aanwezig).

De toon werd onmiddellijk gezet met “The people we love” van Bush en “Blue Monday” (gekend van New Order) in een  bewerking van Orgy  Alsof het warme broodjes waren werden we verder verwend met hits als “Like an angel”, “Machine Head”, “Little Sister”. Met ingehouden kracht bracht de band Nirvana’s “Lithium” en Red Hot Chili Peppers “Otherside”, één onzer favorieten. Zanger Christophe deed wat van hem verwacht werd al had hij het soms moeilijk. Vast staat dat hij en de band er behoorlijk plezier in hadden. Gitaren zij erg belangrijk in dit genre en dat heeft lead gitarist Bart Ryckbosch goed begrepen. Regelmatig tovert hij dan ook een prachtige solo uit zijn instrument. De ritmesectie, met name Louis Venneman, hield, goed verborgen achter zijn uitgebreid drumstel, de band op het juiste ritme. En dat wilden nog wel eens flink wat “beats per minute zijn”.

Verdere uitschieters tijdens waren “Bro Hymn” maar vooral de eigenwijze versie van Noordkaap’s “Arme Joe” kon overtuigen en met ons de hele meute. Een vergelijking met de Belgische punkrockband Janez Detd was dan ook niet ver weg.

Al bij al kunnen we stellen dat dit een spetterend en energiek optreden was waar hier en daar nog wat werk aan is maar tenslotte is dit pas het begin, het begin van een hopelijk mooie toekomst.

Zoals Christophe het zei: een memorabele avond die de stoutste verwachtingen overtrof.

 

De band:

Christophe Derez - Zang

Bart Ryckbosch - Lead guitar

Maxime Mattelin - Rhythm guitar / mondharmonica

Pieter Van Der Donck - Bas

Louis Venneman – Drums

Klik op de video voor een fotoreportage

Music by Arne Demets

Artikel: Tekst: De Clercq Marc, Christophe Derez

           Foto’s: De Clercq Marc

Op regelmatige tijdstippen gaan we naar nieuwe bands kijken. Kwestie om onze horizonten te verruimen. Even regelmatig is dit op verzoek, ook deze keer. Zo kamen we onlangs terecht in Appels nabij Dendermonde alwaar SCS zou spelen ter gelegenheid van Gala concert 90 Jaar ”Hoger Op” en dit na het optreden van een Brassband.

Al is een brassband niet wat op onze zoektocht ligt, toch waren we nieuwsgierig om deze combo aan het werk te zien temeer omdat ze wereldtop zouden zijn. Plaats van het gebeuren de tent op de Giro Ejo terreinen te Appels.

Brass Band Willebroek

Het woord brassband is vernoemd naar het Engelse woord "brass" dat koper betekend dat de muzikanten voornamelijk koperen blaasinstrumenten bespelen. Al meteen opviel was de omvang van de brassband. Een 35 koppig orkest zie je niet alle dagen vooral niet als die een beetje opgepakt zitten in een tent. Een locatie die niet ideaal is voor een dergelijk gebeuren maar toch werkte. De Brass Band Willebroek wordt magistraal in de juiste banen geleid door dirigent Frans Violet. Frans Violet die trouwens de oprichter is (december 1979) van dit academisch orkest. We waren behoorlijk onder de indruk wat een dergelijk groot ensemble voor het publiek brengt en hoe geliefd dit is. Tot onze eigen verbazing leerden we ook een nieuw instrument kennen toen een zeer enthousiaste muzikant op de saxhoorn een gans nummer voor zijn rekening nam. De saxhoorn is naast de saxofoon een blaasinstrument in de 19e eeuw uitgevonden door Adolphe Sax.

Er werd terecht luid geapplaudisseerd na ieder nummer door het laaiend enthousiaste publiek. Het voorlaatste nummer, het welbekende Bohemian Rhapsody (arrangementen van Daroll Barry) heeft behoorlijk indruk op ons nagelaten. Luister en beoordeel zelf

In verschillende kampioenschappen behaalde Brass Band Wilrijk zowel Belgische, Europese als wereldtitels. https://www.brassbandwillebroek.be/

The Sweet Corner Symphony

The Sweet Corner Symphony is een aparte coverband, met roots uit de omgeving van Grembergen, waar we in de eerste plaats voor kwamen. Beweringen als zouden zich bij de band een set heel straffe muzikanten bevinden en tevens qua zang heel hoog scoren laten we altijd even voor wat het is en oordelen liefst zelf ter plaatse. Veelal zijn zulke beweringen een tikkeltje overdreven maar dat bleek deze keer toch grotendeels te kloppen.

Deze zeskoppige soulpopband wordt voornamelijk gedreven door Pieter Depoullion (bekend van oa The Wizards). Samen met zijn zus Marjan verzorgen zij de zang al dan niet in duet en doen dit met heel wat gedrevenheid. Vooral de duetten die ze zingen zijn meer dan hartverwarmend, de stemmen passen dan ook uitstekend bij elkaar. Jorg Dhondt (bekend van Wilk [The Voice]) tokkelt op zijn bas alsof het de laatste keer is en werkt samen met Robby Saeys aan een stevig ritme. De gitaar van Rudy Lefèvre hadden we graag iets meer op de voorgrond gezien.

De band laat zijn publiek meeswingen op tijdloze soul-, country- en popklassiekers. Zo hoorden we "Have you ever seen the rain” (CCR), “Chocolate Jesus”(Tom Waits), “The promise you made” (Cock Robin), “Long train running” (Doobie Bros), “Don't go breaking my heart" (Kiki Dee), maar vooral bij “Islands in the stream “ (Dolly Parton & Kenny Rogers) en  “Ain’t no mountain higd enough” (Marvin Gaye) brachten Pieter en Marjan deze duetten op onnavolgbare wijze naar ongekende hoogten. Kippevel momenten.

Let the soul be with you!

De band:

Pieter Depouillion: Leadzang

Marjan Depoullion: Leadzang

Jorg Dhondt: Bas - backing vocals

Rudy Lefèvre: Gitaar

Jeroen Manhaeve: keys

Robby Saeys: drums

Klik op de video voor een fotoreportage

Music by Viktor Puype

 

Artikel en foto’s: Marc De Clercq

 

De Zaffelaarse Belevenissen kenden dit jaar hun 10^e editie. De plaats van het gebeuren was voor het 2^e jaar op rij op de festivals weide op een boogscheut van het centrum.

Kunnen we van een festival spreken? Wij denken van wel wanneer men de hele opzet met een supergroot podium en dito terrein en programma vier dagen lang kan aanbieden.

Dag 1 - vrijdagavond:

Als eerste op het programma stond ABBA4U. Deze achtkoppige band schitterde van de eerste tot de laatste noot en niet alleen door beide zangeressen Karen en Patsy maar ook door de puike band erachter. Zowat alle ABBA hits van "Waterloo" tot "Dancing Queen" kreeg men te horen tot groot jolijt van alle aanwezigen die de eerste 2 nummers een lichte regen trotseerden. ABBA4U is een ijzersterke tributeband die de echte benaderden zowel qua looks muzikaal als zang.

Vlaamse radio- en televisiepresentator Sven Ornelis was de 2^e die acte de présence gaf. Geen wereldrecord strijken deze keer maar wel een top ambiance DJ set met tal van oude en nieuwe hits in sneltreinmode na elkaar. Dat deze plaatselijke kerel wist meedogenloos de hele meute op zijn hand te krijgen. Foute muziek? Niks van dit was “the right thing”.

Eveneens plaatselijke favoriete DJ namelijk MC Dries kwam als laatste aan de beurt en kreeg de Zaffelaarse jeugd zoals verwacht onmiddellijk op zijn hand tot in de late uurtjes al werd het volume uit respect voor de buren een tikje lager gedraaid.

Vrijdagavond was een geslaagde eerste dag die nat startte en voor sommigen ook nat eindigde.

Dag 2 – zaterdagavond:

Om 21u00 stipt ging Mama’s Jasje van start. Peter Vanlaet die zo’n 32 jaar terug zijn eerste successen kende met Mama's Jasje. Peter en de zijnen trakteerden ons naast hun eigen hits "Teken van Leven","Doe het licht maar uit", “Als de dag van toen”  op verschillende covers waarbij men niet vreesde om Gilbert Becaud’s  “Nathalie” uit de doos te halen en Clouseau’s “Domino” omtoverde in een versnelde rockversie. Mama’s Jasje sloot af met een onverwachtse ode aan Luc De Vos, dit met een sublieme versie van  “MIA”

Verrassing voor velen was het op laatst geboekte Nine 2 Five (ter vervanging van Dimaro) te zien verschijnen op het podium. Nine 2 Five is een live duo DJ set combinatie waarvan één van de DJ’s (spring in ’t veld) de ritmische nummers muzikaal aanvult op zijn viool. Een gewaagde maar o zo mooie keuze. De Zaffelaarse jeugd wist onmiddellijk in het ritme te komen en eerlijk gezegd konden we dit ook best smaken al is dat zachtjes uitgedrukt.

Voor het tweede jaar op rij konden de “Zaffelaarse“ Regi op uw affiche kunnen zetten. Waar hij vorig jaar als winnaar diezelfde avond als winnaar van Zomerhit kwam was dit deze keer niet het geval. Toch kon dit de pret helemaal niet drukken, Regi deed wat van hem verwacht werd en zelfs nog meer.

Opnieuw mocht MC Dries de avond afsluiten en zo te zien had niemand daar enig bezwaar tegen. Een jonge MC die zich uitleeft en heel dicht bij zijn publiek staat is altijd mooi.

Dag 3 – Zondagavond

Een zondag als andere zou men denken maar niets was minder waar door het opnieuw uitstekende programma.

De voor Zaffelare een onbekende dame Emmy d’Arc mocht de spits afbijten op zondagavond. Deze jeugdige dame volgen we reeds een 5-tal jaar (aanvankelijk onder de naam INE) en begrepen toen al dat er een mooie toekomst voor haar weggelegd zou worden worden. Haar huidige activiteiten tone die stijgende appreciatie aan. Emmy bracht eerder enkele singles uit waarvan "The Odds" onze voorkeur geniet. Met een flair en ongekend enthousiasme palmde ze het zowel het zittend als staand publiek in. Ondanks het merendeel van haar repertoire nieuwe nummers waren, die ze in samenwerking met Ozark Henry schreef, kreeg Emmy iedereen snel op haar hand. Emmy d’Arc treed zelden op met begeleiding, ze staat er alleen met haar gitaar. Soms gebruikt ze een “loopstation” wat wel eens mis kan gaan als het kabeltje eruit gaat. Even een gekende meezinger ”Country roads” en de klassieker "Mercedes Benz" en tot slot een nummer van Johnny Cash.

Bart Peeters bracht een voltallige band mee. “De Ideale mannen”, een band om U tegen te zeggen. Dat Bartje weet waar de klepel hangt is al lang duidelijk en dat bleek ook weer die avond. Met een niet-aflatend enthousiasme zette hij en zijn band het ganse plein op stelten. Bij “Tot je weer van me houdt” vroeg en kreeg Bart spontaan bijna duizend GSM lichtjes. Video >>> https://youtu.be/tPj2p4pAylw

Een overenthousiaste vrouwelijke fan klom op het laatst bij het nummer “AAA” op het podium, danste en zong vrolijk mee tot groot jolijt van het massaal opgekomen publiek. Opvallend is dat vooraan toch een trap “voorzien” was. Een lange inleiding voor “Ik hou meer van folk” waar de beentjes en de handjes letterlijk in de lucht vlogen. Zelfs de lokale jeugd deed daar gretig aan mee.

 

Een beetje later dan gepland kon Edje Ska met zijn Pilchards de avond afsluiten. Meteen volle bak omdat de tijd korter was dan de dagen ervoor. Knotsgekke Edje en zijn band stelden ook vorig jaar hier ook de boel op stelten en deze niet anders. Een TGV van rock-, funk-, popmedleys zonder medelijden werd afgevuurd op het festivalplein. Naast Van Halen, Wild Cherry, Neil Diamond  krijgt men een allegaartje van verscheidenheid. Daarbij vrezen ze niet een paar hits uit verschillende talen te plukken: Frans,, Engels, Duits, Nederlands om het even zo lang het maar klinkt en springt. Zo hoor je naast het hardere werk ook “Sweet caroline”, “Filles du bord de mer”, “Scandall an Rosie”, ”Blauw”. Edje vreest het tevens niet om zich tussen het publiekj te begeven en zijn leifde te verklaren aan een paar lieve dames. Edje Ska and The Pilchards zijn niet onder één noemer te plaatsen tenzij je zoiets Non-stop ambiance noemt.

Dag 4 - maandagnamiddag

Maandagnamiddag stond zoals gewoonlijk gekenmerkt in het tekenen van onze alleroudsten. Een mooi initiatief om hen ook een aangename muzikale middag te bezorgen. De figuurlijke aftrap werd gegeven, net zoals voorgaande jaren, door Conny Brooks. Een zangeres die al eventjes 9 jaar onze ouderen een namiddagje muziek en vertier uit hun jaren brengt tot in de tentjes toe.

Margriet Hermans en haar dochter dat zijn toch een andere paar mouwen. Niet voor niets won Margriet afgelopen weekend “Zomerhit”. We waren heel erg verrast door haar nog steeds warme en krachtige stem. De ludieke bindteksten, met soms een sneer naar hun eigen persoon, daar hielden onze oudjes wel van. Ook verrast waren we door Celine Hermans die zowel krachtig als hoog kon uithalen. Veelal brengt ze eigen werk in onze Vlaamse taal maar schuwt geen covertje. Mooie duetten met haar moeder, met wederzijdse erkenning, waren ook ons deel. Heel veel respect voor de oververmoeide Margriet die ondanks alles de tijd vrij maakte voor al haar fans en er mee op de foto ging. Margriet, je bent een echte Madam.

De Zaffelaarse Belevenissen worden stillaan toonaangevend in Lochristi als ze dit al niet zijn. Naar verluid hebben bijna 3.000 bezoekers dit prachtig initiatief opgezocht, niet slecht dus. Het uitstekende festival weer zal daar, naast prima uitstekende organisatie, niet vreemd aan geweest zijn. Met dank aan de weergoden die Zaffelare weer gunstig gestemd waren.

Een “tip of the hat” moeten we ook naar de mensen van het geluid en licht gooien die er samen met de artiesten een waar spektakel van maakten.

Als allerlaatste willen we opmerken dat het afvalbeleid gewerkt heeft en door ruilbekers aan te bieden het afval op het terrein tot een absoluut minimum herleid werd.

Fotoalbum dag 1: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10228770253863012&type=3

Fotoalbum dag 2: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10228770314784535&type=3

Fotoalbum dag 3: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10228767427672359&type=3

Fotoalbum dag 4: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10228772323194744&type=3

Artikel en foto’s: Marc De Clercq

 

Tot twee maal toe hebben de organisators van Rock Teralfene hun 10 feesteditie moeten uitstellen als gevolg van corona. Anno 2022 was het eindelijk zo ver en met veel trots kon een heel sterk programma op de twee dagen aangeboden worden. Deze keer werd het gratis rockfestival niet gehouden in een grote tent maar gewoon op het kerkplein en grasplein ernaast dat werd omgetoverd tot een gezellige zomerbar onder de bomen.

Naast een vroege DJ set "His Dudeness" stonden 4 bands stonden gepland.

Ramses

Ramses heeft iets ouds, iets magisch maar vooral iets Egyptisch. Die Egytische mythylogie is dan ook nooit ver weg, ook wat hun uiterlijk betreft. Het is dan ook voor enkele bandleden een levensstijl geworden.

Deze band werd te Aalst in 1991 opgericht door toenmalige en huidige gitarist Stefaan Lambrecht destijds gekend als de man achter de Metal groep Axel.  In de beginjaren traden op verschillende lokaties in Belgiën en Nederland op zowel in clubs als festivals. Einde 1997 hield de groep het door ziekte even voor bekeken. In 2016 werd het eerste album en de 4 tracks van de mini CD opnieuw uitgebracht wat later de aanleiding gaf tot een reünie. De interesse voor de band in een nieuw jasje werd al snel groot en tot op heden zo gebleven.

Ramses brengt melodische metal rock. Een optreden is een greep uit het eigen werk door de jaren heen opgebouwd. Na een korte intro ging de ban voluit met "Keep the rock". Opvallend daarbij is de stem van Kurt Verschelden die iets scherp en mythisch heeft en perfect past in het geheel. Frank Deroubaix sleurde ten gepaste tijde mooie, melodieuze gitaarsolo’s uit zijn speeltje en zo hoort het ook. Niet teveel van het goede. Een paar nummers als en "Babylon" steken er bovenuit. Tevens konden we ook genieten van "Hard Time" en het slotnummer "Ramses". Het oog wilt natuurlijk ook wat en dat kregen we met de passende kledij, bijbehorende schmink, gitaren en beperkte licht/vuurshow. De Farao zag dat het goed was.

Oproer

Alhoewel deze groep Vlaamse jongelingen reeds een paar jaar aan de muzikale weg timmeren, een EP op vinyl uitbrachten, vorig jaar in het voorprogramma van Rhea stonden (AB) is daar ons niet veel over bekend. Gesprekken naderhand leerden ons dat zij momenteel werken aan een nieuwe CD. De nummers zouden klaar zijn en de mix gaande. Afwachten is de boodschap dus want deze vijfkoppige spring in ‘t velds hebben ons aangenaam verrast.

Oproer brengt verfrissende, vernieuwende melodieën van eigen hand met een knipoog naar New Wave en houden daarbij een hedendaags karakter in hun songs. Hier en daar hoorden we invloeden van onder andere The Cure. Mag dat toevallig een favoriete groep en genre zijn van ons. Met een niets aflatende energie bracht zanger maar ook de toetsenist hun set en stelen samen het grootse deel van de show. Het plezier en enthousiasme waarmee ze hun set brengen is aanstekelijk en dat sloeg al snel over op het publiek. Een ware verademing zo’n jonge wolven als verrassing op ons bord te krijgen. Niettegenstaande men niet van jarenlange ervaring kan spreken druipt de muzikaliteit ervan af, hun opleiding aan conservatoria zal daar niet vreemd aan zijn. We voorspellen een mooie toekomst voor deze band.

Guy Swinnen band

Deze Belgische pop en rockgod hoeft nauwelijks nog een woord van uitleg. Iedereen kent hem als de frontman van The Scabs met hun vele rock en pophits. Na het overlijden van zijn grootste vriend Willy Willy had hij begrijpelijk een zeer moeilijke periode. Gelukkig kunnen we hem opnieuw aan het werk zien met een vaste band van topmuzikanten. Guy Swinnen schrijft nog steeds nieuwe nummers die men soms kan horen in zijn set, zo ook nu weer. Naast een waaier van eigen oeuvre doorspekt hij zijn optredens met covers van zijn helden zoals John Hiatt, Tom Waits en Depeche Mode. Dat de man met een “Perfectly good guitar”,  een muzikant in hart en nieren is kon Teralfene zelf ondervinden en schreeuwden mee met  "I Need You", "Liquor Store" en "Hard Times".

Als laatste band van een rockfestival heb je iemand nodig die de boel op stelten kan zetten en dat is:

Fifties Fever

Fifties Fever is met hun Rockabilly stijl niet echt een rockband maar een festival op grootse wijze afsluiten dat kunnen ze als de besten. Jong en oud kon dan ook op het Teralfen kerkplein meedansen en volop genieten van deze hip shaking music. Met steaming rock’n’roll , twist en surf wist zangeres Hilde Mrs Beast met haar grotendeels vrouwelijke band menige beentjes in beweging te krijgen. Onweerstaanbare hits uit de jaren 50-60 van Carl Perkins, Elvis Presley, Stray Cats ,Wanda Jackson, Bill Haley, Johnny Burnette, Eddy Cohran die tot hun volle recht komen met een ritmische back-up band op contrabas en gitaar. Voor de heren onder was er ook nog een aangename verrassing in de vorm van een meedansende vrouwelijke stripper. Fifties Fever is met stip één van de beste rock’n’roll afsluiters die we ooit zagen. Het was dan ook jammer te horen dat de groep door omstandigheden ermee stopt. Slechts een handvol gigs staan nog op de agenda dus voor de geïnteresseerden snel even naar de website.

De tweede en laatste avond van Rock Teralfene typeerde zich door de geweldige bands en dito sfeer. We mogen met en gerust hart zeggen dat deze jubileum editie een geslaagde versie was met dank aan de organisatoren.

Klik op de video voor een fotoreportage

Artikel en foto’s: Marc De Clercq