Grungerock of kortweg Grunge is een rockstijl gebaseerd op noise-, alternative-, en indierock gekenmerkt door onder ander een overstuurde gitaarsound. Eind jaren tachtig overgewaaid uit de Verenigde Staten kende deze muziekstijl veel aanhang met misschien wel als voornaamste speler Nirvana.

Velen zullen onder U zullen zich nog wel het legendarisch MTV Unplugged live optreden in Sony Music Studio’s te New York herinneren. Een akoestisch optreden voor een beperkt publiek waar de band zowel eigen werk als enkele covers (David Bowie, Meat Puppets) in eigen stijl bracht. Van dit optreden werd een album MTV Unplugged in New York uitgebracht. Het was het eerste album dat verscheen na het overlijden van zanger Kurt Cobain.

Het is niet de eerste keer dat rockliefhebbers verwend met een gelijkaardig optreden van dit legendarisch gebeuren en het zal ook niet de laatste keer zijn. Zo konden we onlangs kennismaken met de repetities van een nieuw initiatief in die richting waarvan de verwachtingen hoog zijn.

Onder de titel Dasrock Acoustic plays Nirvana Unplugged plannen de leden van Stubru coverband Das Rock een aantal van deze tribute concerten in de zeer nabije toekomst. Concerten waarbij het beperkte publiek rond de groep op het podium zitten. De zeskoppige band bestaande uit een zanger, bassist, twee akoestische gitaristen, drummer en celliste zullen zodoende een innig gevoel en warme sfeer weten te creëren wat een dergelijk close optreden uniek maakt.

Op zondag 30 januari om 11uur staan Eddy Demeyer, Robbe Vekeman, Alain Kesteloot, Orville Cottenie, Bart Engels en Laura Moens klaar om liefhebbers van het genre te ontvangen in GC De Kluize te Oosterzele. Een zondagmorgen aperitief met een grunge smaakje. Een optreden  gepland binnen de geldende covid maatregelen. Voor meer inlichtingen en tickets verwijzen we naar de facebookpagina van Das Rock https://www.facebook.com/dasrockcoverband

Wij zijn er klaar voor en jullie?

Artikel en foto’s: De Clercq Marc

We worden verwend. Ja de laatste maanden worden we op muzikaal gebied met live concerten alom behoorlijk goed verwend. Dat hebben ze op “Het Eiland” te Langerbrugge in de The Crossover Music Pub maar al te goed begrepen.

Voor de derde keer sinds het “opnieuw mag” waren we na Mother Mercury en The Obscure opnieuw te gast bij wat zou blijken een andere  top tribute band LeNoise genaamd.
LeNoise verwijst naar  het in 2010 uitgebrachte en gelijknamige album van Neil Young.

De naam Neil Young is voor velen onder ons bekend maar toch willen we hier nog eens een korte samenvatting meegeven over deze legendarische Canadees. Geboren op 12 november 1945 in Toronto Canada speelde reeds op jonge leeftijd op allerlei instrumenten tot de gitaar zijn volledige voorkeur kreeg. Al snel speelde hij in verschillende bands waarvan Buffalo Springfield ( Amerikaanse popgroep)  Crosby, Still, Nash &Young (folk rock) de invloedrijkste waren in de jaren zestig en daarna. Tussendoor had deze singer/songwriter ook nog eens een solocarrière waarin hij zich live liet begeleiden door de “Crazy Horse”. In die hoedanigheid ontving Neil Young ook verschillende Grammy en Juno Awards.
Neil Young toert nog steeds live csamen met de Crazy Horse. Zijn laatste album Barn werd vorige maand uitgebracht.

De tijden van Laurel Canyon zijn terug met LeNoise
Met grote zekerheid kunnen we stellen dat tribute bands het beste alternatief zijn dat bewees ook deze band uit de omgeving van Diest. In hun repertoire zitten naast een flink aantal gekende Neil Young songs ook enkele verborgen parels uit zijn verschillende albums.
Het is altijd een beetje afwachten met een band die je niet kent maar na de eerste song “Cowgirl in the sand” was het duidelijk. "Dit is het" en het werd alleen maar beter. Verbazend hoe dicht de stem van frontman Piet De Pessemier bij die van Neil Young ligt wat het allemaal nog  
Zanger en gitarist Piet De Pessemier laat zich begeleiden door op hard leer geschoolde bandleden met een zeldzame geziene passie. Maar ook Piet zelf legt de gevoelige en passionele noot dusdanig hoog dat menig mens zich erdoor aangesproken voelt. Dat dit optreden een eerste was in het Gentse voor deze toffe band gaf voor hen nog een extra motivatie en werd volop in dank aangenomen.
Het vierde nummer “Barstool Blues” (minder gekend maar o zo mooi) werd dan ook toepasselijk “geschonken” aan de mooiste Stad van Vlaanderen en alle aanwezigen.
Grootse songs zoals “Cinnamon Girl”, “Down By The River”, “ Southern Man” en “Alabama” werden ons in Crazy Horse stijl overgoten. Tussendoor konden we genieten van de haarscherpe gitaar solo’s die Luc Schreurs uit zijn Gibson toverde.     

                                                            

Het toeval wilt dat Neil Young op die avond precies 76 jaar oud werd en Piet samen met iedereen een Happy Birthday zong voor de grootmeester. Het kon dan ook niet anders dat het nummer Ohio ter ere van hem opgedragen werd. Nog even meebrullen (tot we hees waren) op “Like a Hurricanne” één van onze favorieten en de kous was bijna af. LeNoise is tevens sterk op samenzang wat de nummers een extra mooi cachet geeft.
Een paar bisnummers kunnen natuurlijk nooit wegblijven en zo werden we getrakteerd op onder andere Mr Soul. Een voor ons onbekend nummer met opvallend rifje erin dat aan Satisfaction doet denken. Sommigen onder ons leken in een jaren zestig te zijn beland bij het horen van “Almost cut my hair”, “Cortez the Killer” en “Hey Hey My My”. Een eind van een optreden hoort nog lang na te zinderen en dat heeft LeNoise goed begrepen. De fantastische versie van "Rockin’ in the Free World" zal ons nog lang nablijven. Bedankt LeNoise je kwam hier en overwon ons.

Een emo moment was er voor gastvrouw Sandra toen ze de band bedankte. Wees gerust Sandra ik denk dat de ganse zaak zulke momenten had.

Bandleden van LeNoise zijn:
Piet De Pessemier – leadzang/gitaar
Luc Schreurs – leadgitaar
Vital Maessen – bas/backing vocals
Jo Smeets – drums/backing vocals

Klik op de video voor een fotoreportage

Music by Viktor Puype

Artikel en foto’s: Marc De Clercq

De  legendarische The Beatles uit Liverpool, je hoort er nog amper van maar toch zijn ze niet vergeten. Dat bewijzen de nog steeds grote schare fans die graag eens afzakken naar een concertavondje met uitsluitend live Beatles songs. Wanneer zo’n concert dan ook nog gebracht wordt door Jean Bosco Safari dan zijn de verwachtingen helemaal hoog.

Naast singer/songwriter is Jean Bosco Safari een uitmuntend performer. Jean werd geboren in Afrika, meer bepaald in Rwanda. Op jonge leeftijd werd hij geadopteerd. Johan Vijdt zo luidde zijn nieuwe naam bracht zijn jeugd door in Merksem. Aanvankelijk was hij verbonden aan Studio Vandersteen en tekende toen mee aan de albums “Bessy”. Ook de muziekmicrobe had hij toen reeds te pakken en toerde onder de naam “Kid Safari”.
Wie Jean kent weet dat hij tijdens zijn shows vol zit van anekdotes en verhalen omtrent de songs en groepen. In dit geval John Lennon en Paul McCartney en The Beatles kortom.

Op een goeie zaterdagavond wordt je dan uitgenodigd op zo’n unieke concert in een feeërieke zaal.
Op ludieke wijze en met warme stem werd het publiek verteld wat te doen wanneer Jean tijdens een liedje naast de micro gaat staan. Dat betekend simpelweg dat het refrein door het publiek moet gezongen worden en dat had men goed begrepen, zo bleek naderhand.
Met “Let it be” begon Jean Bosco Safari solo aan zijn concert. Tijdens het 2e refrein kwam de hele band erbij en vanaf toen ging het voluit. “From me to you”, “Please please me” en “All my lovin”.
Al gauw kregen we een educatieve muzikale bijscholing want ook dat is zit in een show van deze singer/songwriter. Zo legde hij ons het verschil uit tussen een strum nummer “I should’ve known better” en een riff nummer “Ticket to ride”.  Piece of cake als je het zo voorstelt.

Ook werden we getrakteerd op een na The Beatles periode nummer namelijk "Live and let Die" van de gelijknamige James Bondfilm.
Het muzikaal bloed is sterk bij hem, beresterk zelfs. Omdat hij het spelen voor publiek niet kan laten maakte hij de pauze 30 seconden korter.

Een tweede deel (unplugged) begon met “Michèle”, uiterst gevoelig waarbij zijn ijzerdraadstem goed tot zijn recht komt. Bijna dansten we van jolijt maar zeker kregen we koude rillingen toen “While my guitar gently weeps” gebracht werd. Een dik compliment ook voor WeZZ, de nieuwe gitarist die dit lied overgoot met een prachtige en ellenlange gitaarsolo. Knap. Eveneens uitschieter in dit tweede deel was “Norwegian Wood” waarbij Steven Mintjens op zijn keys de gekende sitar verving en in een muzikaal duel ging met WeZZ. Gewoon subliem dit.
De "manager" had gezegd (alsof we dat geloven) dat het een opbouwende set moest worden. Na het schreeuwende “Mother” was dat zeker het geval (misschien toch?) met “Hard day’s night”, “She loves you” en als enig niet origineel Beatles nummer “Twist and shout”
Als bisnummers kregen we “All you need is love”, een medley “Yesterday, Hey Jude, We will rock you” en een ellen-, ellenlange versie van “Imagine”.
Met een staande ovatie toonde het publiek hun oprecht warme dankbaarheid. Voor één avond herleefden de Famous Four

Jean Bosch Safari werd muzikaal en vocaal ondersteund door een créme van een band:
Steven Mintjens – Keys
Bruno Coussée - (Mr four strings on a rainy day)
Pol Zegers - (Mr two sticks on a sunny day)
Wesley Meynendonckx WeZZ - (Mr six or twelve strings)
Soundmix Peter - (Mr Gently)

Klik op de video voor een fotoreportage

 

Music by Viktor Puype

Artikel en foto’s: Marc De Clercq

Het verhaal van Mark & the Mechanics gaat terug naar vorige eeuw, meer bepaald naar de jaren 90. Een verhaal zoals we er nog zagen dwz een samensmelting van een paar andere bands. tot één sterk geheel.

Zanger Mark Oreel (Vanoverdijzers, Kauntefit) en gitarist Koen Slock kennen elkaar sinds de vorige eeuw toen ze samen in de band No Definition zaten.

Gitarist Vic Van Damme (oa Ace & the Jokers) en Arvid  De Muynck (drummer) kennen elkaar van de band “New Box”

Het waren de jaren dat de heren, in de kronkel van hun duistere geest, in het Socio-Cultureel Centrum De Leke (Eeklo) regelmatig vertoefden om te repeteren. Aldaar ontstond de kennismaking waaruit de vier vrienden besloten om samen de band “Grease Monkeys” (bluesrock met voornamelijk onbekende nummers) op te richten. Grease Monkeys is misschien wel de voorloper van de huidige Mark & the Mechanics te noemen. Een nieuwe band zoekt zijn weg en toch vond men die niet voldoende. Met zanger Mark Oreel en toetsenist Johan Speckman (The Lift) e bassist Hendrik De Mets erbij kon de band voluit gaan maar niet zonder de uiteindelijke en huidige naam Mark & the Mechanics aan te nemen.

Het repertoire bestaat uit sterk muzikaal materiaal van vrijwel uitsluitend onbekende nummers in het rock en bluesrock genre met veel variatie in de songs en sterke gitaarsolo’s.

Ook bij hen gooide de covid periode roet in het eten en zorgde ervoor dat de band weinig kon optreden. Geen nood echter dit gaf de kans om enkele nummers op te nemen in de kersverse studio van gitarist Koen “The Igloo” genaamd.

Een band uit het Meetjesland op bezoek in de Stadsbrouwerij GRUUT.

Het gezelschap maakt zich sterk zowat 90% onbekende covers (voor het grote publiek) live te brengen en hun publiek nieuwe namen/bands te leren kennen. Later zou blijken dat dit volledig correct is.

Mark & the Mechanics opende echter toch met een nummer gekend namelijk “Come together” gekend van The Beatles onmiddellijk gevolgd door een eerste “onbekende” namelijk “In 2 Deep” (Kenny Wayne Shepherd). De stijl van de band was al vrij snel duidelijk, rock en bluessongs doorspekt van veel gitaarwerk afgewisseld door de sterke stem van Mark en subliem aangevuld door de keys. Het dubbele gitaarwerk klinkt ook heel sterk en aangenaam en verveelt geen moment. Liefhebbers van dit alles komen met Mark & the Mechanics volledig aan hun trekken. De set werd rijkelijk voorzien van al dan niet ellenlange en gevoelige gitaarsolo’s voornamelijk van leadgitarist Vic Van Damme. Ook Koen Slock droeg met verve enkele solo’s aan.

De heren weten de pareltjes er wel uit te zoeken. Dat blijkt ook door het aantal nummers van hun idolen Joe Bonamassa, Henrik Freischlader en Paulo Mendoça.Wanneer je dergelijke songs brengt en het publiek  daar duidelijk mee opgezet is dan sta je muzikaal sterk in je schoenen.

Naast enkele gevoelige bluesnummers hoorden we nog (hoe kan het ook anders) “Blue on Black” (Kenny Wayne Shepherd) in hun eigen fantastische versie. Een nummer dat ze trouwens opnamen in “De Igloo” en op Youtube te vinden is. Men wordt er zowaar emotioneel van. Na het laatste nummer “Superstition” (Stevie Wonder) kregen we nog een toemaatje waaronder als laatste "Celebrate" (An Emotional Fish) een nummer dat de band volledig typeert, ritmische rock/blues met sterke zang en veel gitaarwerk.

We zijn ervan overtuigd dat deze band nog heel wat meer grootse dingen kan laten zien en veel kan groeien.

Blue on Black – video https://fb.watch/8w4niZaQO-/

Bandleden

Mark Oreel – leadzang

Vic Van Damme - gitaar

Koen Slock – gitaar

Johan Speckman – Hammondorgel

Hendrik De Mets – bas

Arvid De Muynck – drums

 

Klik op de video voor een fotoreportage

Music by Viktor De Puype

Artikel en foto’s Marc De Clercq

Het super gezellige zaaltje van de Stadsbrouwerij GRUUT was opnieuw het decor van een live concert. Het is alweer een tijdje geleden dat we deze jeugdige Gentse gitarist aan het werk zagen. Corona zal daar niet vreemd aan zijn zoals bij zoveel.

Lajos Tauber werd de liefde voor muziek op jonge leeftijd met de paplepel ingegeven. Op 8 jarige leeftijd kreeg hij, omringd door muzikale familieleden, interesse in het gitaarspel. Al snel volgde hij klassieke muziek en vormde er zich een passie voor de blues. Die passie versterkte nog toen hij op slechts 12 jarige leeftijd met zijn oom Marc Blues Peer bezocht. Al vrij snel leerde hij de jamsessies te Gent in Het Volkshuis (georganiseerd door Guy Verlinde) kennen en zo ontstond een eerste band Bluebird die de akoestische roots van de blues hoog in hun vaandel dragen. Ondertussen heeft Bluebird ook een eerste single uitgebracht.
Lajos werkte tevens mee aan het album van de Missy Sippy all stars (onder leiding van Tiny legs Tim) Naast de liefde voor blues is Lajos ook een fervent fan van de jaren 50, 60 ritmische Rock “n” Roll muziek en dat hoor je in zijn optredens.
De laatste jaren treed Lajos Tauber tevens in duo of trio op, een bezige bij.

Door omstandigheden vormde Lajos vrijdagavond een “nieuw duo” met Leonard Langbeen al kenden beide heren elkaar van verschillende blues jams te Brugge. Deze begeleidende gitarist en zanger toert eveneens met Moon Band en Cornerstone Band.

“Catfish blues” (Gary Clark Jr) was het eerste nr gevolgd door “Howlin for my Darlin” (Howlin Wolf), bluesnummers puur sang. Al gauw maakte Lajos een uitstapje naar de Bebopmuziek van de jaren 50 met “Be bop a lula” in een ingetogen versie. Leonard liet ons genieten van het wondermooie “Angeline”, een muisstil moment.

Het verhaal wil dat Lajos  op contrabas leerde spelen tijdens de coronaperiode en zodoende verraste hij ons met een swingende “Hound Dog” en “North Side gal” medley. We droomden verder op  het speelse “Sh Boom Sh Boom” (The Crew Nuts) De heren Leonard en Lajos wisten er regelmatig ook een paar mooie solo’s uit hun gitaren te plukken tot groot jolijt van enkele fans.
De verschillende nummers weet Lajos uitstekend aan elkaar te praten al was het maar om zijn blond biertje te kunnen uitdrinken maar tevens benadrukt hij hoe moeilijk het was voor muzikanten en hoe blij ze zijn terug te kunnen spelen voor publiek.
Ergens verwachten we een soort bluesjam te horen, tenslotte hadden ze geen kans gehad om deze set te repeteren. Dat werd het ook al kunnen we eerder van een veredelde jam spreken zeker nadat we het gekende “My mojo’s working” en “Let the good times roll” hoorden. Voor dat laatste staan we op de eerst rij. Het werd een avond van afwachting en spontaniteit die ons ten zeerste heeft geplezierd.

Klik op de video voor een fotoreportage

Music by Tiny Legs Tim

Artikel en foto’s: Marc De Clercq

Een 70e verjaardag mag wel eens gevierd worden maar wanneer je een zangcarrière van meer dan 50 jaar met meer dan 400 liedjes en met de groten uit ons land samen op het podium gestaan te hebben, mag het “iets” meer zijn.

In mei 2021 werd Johan Verminnen 70 jaar maar corona zorgde ervoor dat de geplande verjaardagsconcerten moesten uitgesteld worden.
De Brusselse kleinkunstzanger begon zijn carrière nadat hij in 1969 als laureaat van “Ontdek de ster” werd bekroond. Geholpen door producer Jean Kluger bouwde hij een indrukwekkend repertoire op dat zowel Nederlandstalige als Franstalige nummers bevatte. Een kruim van Belgische muzikanten had de eer met hem samen te werken en liedjes te schrijven, vele liedjes. Een leven vol van hoogten en laagten vol van moed en doorzettingsvermogen, vol van “Mooie dagen” in het land van prikkeldraad. En zo gaan “Alle woorden op  reis”
 Johan Verminnen  toerde niet alleen in de Benelux maar tevens in andere delen van de wereld zo ook in Afrika waar hij nog enkele mooie herinneringen aan overhoud.
Velen weten dat Johan Verminnen voorzitter was van de auteursrechtenvereniging SABAM maar misschien was zijn grootste verdienste, naast muzikant zijn, dat hij er voor zorgde dat er een statuut voor muzikanten kwam in België.
Een rijk gevuld leven van een rijp man.

De “Last standing “van de Belgische kleinkunst toert.
Tere ere van zijn 70e verjaardag bracht Johan een compilatiebox van 4 CD’s en het boek “Mooie dagen” (een autobiografie van Johan) uit.  
Nadat ook de covidmaatregelen versoepelden startte hij met zijn reeks verjaardagsconcerten. Tijdens deze concerten omringt Johan zich met een vaste kern van muzikanten namelijk Bert Candries en Leo Caerts.

We hadden het genoegen erbij te zijn op zo'n verjaardagsconcert te Zottegem in de alom gekende zaak “Pasta en Blues”. Goede vriend (sinds de schooljaren) Xaveer De Bock uit Sint Lievens Houtem samen zorgde voor een puike organisatie in een aangenaam kader. Het werd een warme (na)middag  met de nodige drankjes, pasta en vooral een warm optreden van Johan Verminnen. Een eerste nummer was “Zanger zonder meer” gevolgd door “Tussen een glimlach en een traan” en zijn lijflied “Brussel” dat voortaan nooit meer hetzelfde zal zijn.
De muziek van Johan is pure chanson, jazz en musette, zelfs meer dan dat. Zijn liedjes worden verrijkt door alle mogelijke invloeden. Kenmerkend in die songs zijn de doordachte literaire teksten wat een deel van kleinkunst is maar ook de muzikale omlijsting is een belangrijk deel.
Ik hou van mijn land van Oostende tot Aarlen
Een lied wordt altijd aangekondigd of voorafgegaan met een korte anekdote. Toen hij Toots belde om te vragen of hij even kon meespelen op het nummer “Op één of andere dag “ vroeg Toots aan zijn vrouw “Kende gij dieje Johan Verminnen”  Het antwoord was “awel das nen chanteur van Bruxelles”  en zo ontstond op die dag de samenwerking met mondharmonica legende Toots Thielemans. Een leuke herinnering.
't Is plezierig ’t is plezant
Ja dat is het zeker wanneer je “Bar Tropical”, "Paulien", en vooral “ Laat me nu toch niet alleen” mee kunt zingen al deden we dat niet “Tot morgenvroeg”

Bedankt Johan het was ons een waar genoegen te gast te zijn bij een zanger zonder meer.

Een laatste deel van de namiddag werd verzorgd door singer/songwriter uit Lochristi Peter Meyvaert een manusje van alles. Solo brengt Peter op gitaar een wijde variatie aan hits “Six blade knife”, “What a wonderfull world”, “Smooth operator”, “Josephine”, “On the bayou” en “Sweet Caroline” om er maar enkele op te noemen.

Klik op de video voor een fotoreportage

Music by Arne en Frie

Artikel en foto’s: Marc De Clercq