Met haar nieuwe single ‘Waarom, waarom, waarom’ gaat Karina Coors verder op de ingeslagen weg, waarbij zij haar favoriete genres kleinkunst, jazz, chanson en swing trouw blijft. Dat zij ervoor kiest om dat in haar moedertaal te doen maakt dat zij een buitenbeentje is in de Vlaamse showbizz.
Met haar eerste album ‘Zwart-Wit’ leerden wij haar kennen als de zangeres die Vlaams repertoire in een jazzy swingkleedje stak, hetgeen een primeur was in Vlaanderen. De diverse hitnoteringen in de Vlaamse hitlijsten alsook de positieve wijze waarop de media haar steunde gaveb Karina een boost om in dat genre door te gaan.
Zij werd in de coronaperiode dubbel hard getroffen, omdat ze niet alleen haar optredens moest stoppen maar ook door het overlijden van haar beide ouders.
Langzaamaan drijven de wolken weer voorbij en komt er weer hoop en ambitie om volop door te gaan met optredens en opnames.
‘Waarom, waarom, waarom’ klinkt meteen bekend in de oren, omdat het een Nederlandstalige versie is van ‘Never, never, never’, dat in 1973 in de internationale hitlijsten werd gezongen door Shirley Bassey en in een ver verleden ook gecoverd werd door Conny Vandenbos. Dat Karina Coors haar eigen stempel op dit nummer kon drukken is eveneens de verdienste van haar producer Johan Engels.
‘Waarom, waarom, waarom’ is verschenen bij D & V en verkrijgbaar bij de streaming -en download portals.
Een ontmoeting met Marina Wally en Yvette Ravell... dat overkomt je niet alle dagen. Twee coryfeeën samen op een bankje ergens in het wilde westen van Evergem... Twee vrouwen met een rugzak aan ervaringen die de handen in elkaar hebben geslagen om een liedje te maken met een bescheiden, doch veelzeggende boodschap...
We kunnen er ellenlange discussies over voeren: Marina Wally, wat doe je daar nu mee? Dochter van, uiteraard... Opgegroeid in de surrealistische omgeving van een man die in alle eenvoud droomde van wereldsucces, als zanger overal kwam, overal naartoe ging en het ondertussen presteerde om als marktkramer 'sjacossen' te verkopen én een succesvolle zaak ergens in Ertvelde te runnen...
Zanger? Het is een understatement.
Ondertussen zijn 4 generaties met zijn Cherie opgegroeid. Love it, or hate it... Maar Eddy Wally zit in het collectief geheugen gebrand. Hij sprong uit een vliegmachien en wou Elvis zijn. Velen lachten met hem, velen lachen om hem... Maar ondertussen weet iedereen wel beter: het was, IS een fenomeen. En als we allemaal eerlijk zijn: ja, hij wordt echt gemist.
Je zal dan maar zijn dochter zijn. Geboren en getogen in een wereld waar de grens tussen dromen van 'glamour en glitter' zo verdomd dicht bij de realiteit ligt. Waar showbizz je als de normaalste zaak ter wereld met de paplepel wordt meegegeven... Waar je als kind en tiener mee het podium opkruipt als achtergronddanseres, later als zangeres... Waar je in je volwassen leven nog altijd wordt aangemoedigd door een man die het op zijn eigenzinnige manier heeft waargemaakt en er rotsvast in gelooft dat zijn enige kind net hetzelfde, of op haar eigenzinnige manier zelf (ook) kan doen. Als ze er maar genoeg in gelooft... Vooral in zichzelf...
Voor zover we enige opvoedkundige kennis hebben, dat lijkt ons een schoolvoorbeeld van wat alle hooggeschoolde pedagogen in allerlei bestsellers hebben verkondigd. Eddy deed het op zijn manier, Marina absorbeerde het als een spons.
En daar sta je dan, op het moment dat de ankerfiguur de wereld verlaat en je overblijft met de erfenis als artiest. Het moment dat je bijna gedwongen wordt de fakkel over te nemen terwijl je heel goed beseft dat je het zwarte gat nooit zal kunnen opvullen. De realiteit dat 'haaien' je rouw en verdriet proberen ombuigen tot iets waar ze zelf rijker van worden... Dan ben je ineens Marina Wally, de vrouw die op een paar jaar beide ouders moest afgeven, die in 'de boekskens' ineens een nog belangrijker topic wordt. Een vrouw die in al haar eenvoud wordt aangeklampt en wordt 'gepakt' in alles wat ze doet omdat dit verkoopcijfers van roddelblaadjes beïnvloed.
Boze tongen beweren dat ze profiteert van het succes van wijlen Eddy, dat ze er een carrière op probeert te bouwen, want ze zingt liedjes van haar vader... Of is het net iets wat van haar bijna onder dwang verwacht wordt? Misschien moeten we het anders bekijken: ze zingt de liedjes net omdat ze die erfenis levendig wenst te houden...
We hadden een gesprek met haar over haar nieuwe single. Een origineel nummer, geschreven door Yvette Ravell. Een dame die sinds 1965 haar sporen heeft verdiend. Een dame die als revue artieste meer dan 30 jaar zalen deed vollopen. Een vrouw, zeg maar gerust diva, die 'het lot' van Marina begrijpt en beseft dat ze met de juiste melodie, de juiste op het lijf geschreven tekst en de juiste boodschap niet persé haar 'wortels' hoeft te verloochenen, maar wel kan aantonen dat Marina op zichzelf ook wel iets te betekenen heeft.
Ja, Marina Wally heeft een nieuwe single uit. Niet een cover, vertaling of bewerking van een ander nummer. Geen up-tempo versie van een klassieker van haar pa. Neen, een eigen nummer. Gewoon, Wereld genaamd. De wereld draait, geniet ervan en blijf jezelf. Zo simpel samen te vatten.
Eigenlijk... moet dat nog meer zijn? Girl Power op latere leeftijd... Wie kan daar iets op tegen hebben?
Marina Wally passeert het programma in OC De Burggrave op 21 juli. De single staat ongetwijfeld op de setlist.
De Strangers® leven nog! Enkele weken geleden doken Alex en John nog eens de studio in. Bob was er graag bij geweest, maar het heeft niet mogen zijn terwijl Nest op dit ogenblik van het zonnetje in Spanje geniet.
Ondersteund door Alex en John van De Strangers®, nam 4TACT een nieuwe versie op van ‘Geft h’m van Katoen’ dat zopas verscheen bij D & V. Het arrangement van ‘Funiculi Funicula’, want daar is de melodie op gebaseerd, werd ook in een nieuw, modern jasje gestoken. Uiteraard hoort bij zo’n ambiancenummer ook een videoclip. En het is geen doordeweekse clip geworden, dus geen zangers in de studio of wat lukrake voetbalbeelden. We leggen deze keer de nadruk op de supporters van de Rode Duivels. Zij konden ‘Onze Jongens’ al anderhalf jaar lang niet in het stadion aanmoedigen (met dank aan Corona) en ze zullen dat in de eindfase ook niet kunnen. Daarom wilden we in de clip eens tonen hoe de fans, vóór hun scherm gezeten, ‘Onze beste Elf’ naar de verhoopte eindoverwinning proberen te schreeuwen.
Alex en John van De Strangers® hoeven we niet voor te stellen en Ive, Johan, Robby en Wim van 4TACT hebben al een reputatie opgebouwd met hun debuut singles en clips uit hun ‘Strangers Tribjoet Show.
BIJKOMENDE INFO:
Streaming & Download:
Link naar iTunes-Apple https://music.apple.com/be/album/geft-hm-van-katoen-single/1569841378?l=nl Spotify: https://open.spotify.com/album/5LRnwYHhW0PKbJYJBGuYS4?si=c2cbcfee001c4e7e
Met als opvallende titel ‘Oh Oh Oh’ brengt Stephen Mc-Queen een nieuwe single op de markt. Het is een rasechte meezinger geworden met een romantisch tintje en een verwijzing naar zijn vrouwtje toe. Dit liedje werd geschreven door Johny Neirinck, met wie Stephen al enkele jaren samenwerkt. “Hopelijk mag er nu snel gedanst worden tijdens mijn optredens, want dit liedje heeft een heel aanstekelijk dansritme waaraan niemand zal kunnen weerstaan,” aldus Stephen. Langzaamaan hervatten de optredens alsook de activiteiten in dancing Victory te Baasrode, die hij samen met Yvonne runt. ‘Oh Oh Oh’ wordt uitgegeven door D & V en is beschikbaar voor streaming en download.
Nico Corman heeft niet stilgezeten tijdens de coronacrisis. Hij trok naar de opnamestudio waar hij diverse nieuwe liedjes opnam, waaronder zijn splinternieuwe single ‘Een leven met jou’, dat een leuke meezinger is met een hoog schlagergehalte. Johny Neirinck en Norbert De Rycke zijn de respectievelijke componist en auteur van deze hitgevoelige song.
Met zijn vorige singles scoorde Nico uitzonderlijk lang in de Vlaamse hitlijsten en dat zal met deze nieuwe opname ongetwijfeld weer het geval zijn. Langzaamaan hervatten de optredens weer en treedt Nico niet alleen solo op maar ook in duet met Stephen Mc-Queen als de ‘Victory Boys’, gelinkt aan Dancing Victory in Baasrode, die door Stephen en Yvonne worden gerund.
Terwijl deze single uit de startblokken komt werkt Nico aan de opnames van zijn eerste album dat rond de jaarwisseling zal verschijnen.
‘Het leven met jou’ verscheen bij D & V en is beschikbaar voor streaming en download bij alle gekende portals.
Men kan zich afvragen of dit een goed moment is om als nieuwe artieste je debuut te maken: duizenden bekende (en minder bekende) artiesten zitten al maanden op hun honger. Bij gebrek aan optredens, vliegen nieuwe producties ons dagelijks rond de oren. De 'groten der aarde' krijgen hierbij vanzelfsprekend gemakkelijker gehoor en aandacht. Wat maakt dan iemand bereid het in deze bizarre tijden en muzikale malaise toch te proberen? We gingen op zoek naar wat antwoorden.
We kregen gisteren een verzorgd mailtje in 'nieuwsbrief-stijl' binnen van een zekere Fabienne die ons wist te vertellen dat ze een debuutsingle uitbrengt. Nieuwsgierig als we zijn én steeds bereid om Vlaamse artiesten een kans te geven, beluisterden we de song en bekeken de clip.
Onze eerste indruk: fijn nummer, maar traag. Een slow waarop men niet veel meer dan één tegel nodig heeft om te dansen met z'n twee. Op zich best lang geleden dat er nog eens dergelijke plaat werd gelanceerd, maar zit Vlaanderen hier op te wachten? Over het nummer en de productie kan weinig verkeerd worden gezegd. Fabienne heeft een warme stem die doet denken aan zangeressen als Amy McDonald, Suzanne Vega, ja zelfs onze eigen Dani Klein, maar dan in het Nederlands. Er is duidelijk werk van gemaakt én het gaat over een originele, nieuwe song. Niet de zoveelste cover of bewerking.
De release gaat gepaard met een complete operatie: tegelijk met de plaat en clip, ging ook een Facebookpagina én een website online. Daar werden we meteen wat wijzer: Fabienne maakt haar solo-debuut en brengt voor het eerst een eigen nummer uit, maar is daarnaast frontzangeres van coverband The FABS die ze vijf jaar geleden oprichtte. De band is vooral actief in regio Mechelen en Antwerpen waar ze in verschillende formules aantreden op (voorlopig) eerder kleine lokale gelegenheden. Maar met succes zo blijkt: een Facebook pagina met meer dan 1700 volgers is zelfs aan veel bekendere artiesten en bands niet gegeven. Er moet dus meer aan de hand zijn dan wat pure sympathie-duimpjes en likes. Redenen genoeg voor een interview op afstand...
Debuteren in tijden van (laat ons hopen) de uitlopers van corona... Is dat wel een goed idee?
Tja, ik heb me dezelfde vraag gesteld, maar wanneer is het dan wél het ideale moment? Het is altijd onvoorspelbaar en afhankelijk van zoveel factoren. Althans, dat heb ik mee toch laten vertellen... Zoveel ken ik er eerlijk gezegd niet van.
Gezien we met The FABS niet meer mochten optreden, zelfs niet repeteren, gaven de lock-down periodes me plots tijd om werk te maken van eigen liedjes. Ik vertelde dit op onze Facebook pagina en daar kwam best wat reactie op. Vorig jaar werd ik 50 en het geplande feestje maakte noodgedwongen plaats voor een ander idee: een full-cd met eigen liedjes. Dat plan bleek dan weer te ambitieus om op korte periode waar te maken. Maar ik stelde vast dat veel volgers, zelfs radiozenders me regelmatig contacteerden met de vraag: 'Is er al iets klaar?'.
Mijn producer en ik zijn volop bezig aan verschillende nummers, maar het is niet evident gezien de maatregelen nog steeds streng zijn in het cultuurluik van onze samenleving. Mijn verhaal is het eerste nummer dat volledig klaar is en we dachten: waarom het niet meteen lanceren? We weten dat er mensen al lang op zitten wachten... En iets vraaggestuurd kunnen lanceren is altijd een goede richtlijn... Dus ja... We denken, hopen, dat het inderdaad nu een goed moment is.
De keuze voor een slow terwijl we met zijn allen verlangen naar 'uit ons dak gaan' en feesten?
Ook die bedenking hebben we ons gemaakt. Maar als straks de regels versoepelen en we dat andere verlangen om te weer te mogen knuffelen met onze dierbaren kunnen inwilligen, dan is de keuze voor een slow misschien nog zo slecht niet (lacht).
Touché! Zonder onbeleefd te willen zijn, je zei daarstraks dat je 50 werd vorig jaar. Je zou het je niet aangeven, maar goed... dit terzijde... Je band bestaat nog zo heel lang niet. Heb je voordien nog in bands gespeeld of ben je wat men noemt een laatbloeier?
Ik ben opgegroeid in een gezin waar muziek in de muren zat. Mijn moeder had een zeer uiteenlopende en grote platencollectie. Er was altijd muziek bij ons thuis. Als kind droomde ik regelmatig weg aan het decorstuk in in de living: een oude piano waarop ik kinderliedjes als Broeder Jacob wist te spelen. Nu ja, met een beetje fantasie en goede wil toch: je mocht niet op de valse snaren letten (lacht). Muziekschool konden we ons niet permitteren, dus bleef het bij die droom.
Het leven gaat zijn gang, gaandeweg maak je keuzes, voor je het goed en wel beseft heb je zelf opgroeide kinderen. Toen die wat ouder werden, kwam ineens gelegenheid om samen met mijn man een nieuwe hobby op te pikken en dat werd gitaarles... Het ging me beter af dan verwacht en ik liet me na enkele maanden zelfs overhalen om deel te nemen aan een lokaal liedjesconcours. Neen, ik heb dat niet gewonnen, maar liet in alle eenvoud en gitaar-technisch niet meer dan wat basisakkoorden toch een 40-tal kandidaten (waaronder ervaren bands) achter mij. En ik werd meteen gevraagd voor een optreden. Dat gaf mijn zelfvertrouwen toch een boost...
Niet veel later zocht en vond ik andere muzikanten die zo'n beetje met hetzelfde idee zaten: we zijn misschien iets ouder, maar muziek maken is en blijft een mooie hobby. Gaan optreden en een publiek entertainen is één van de mooiste ervaringen die er bestaan. Blije gezichten zien, mensen die zich amuseren, daar doe je het voor. Ik ben dan ook zeer gelukkig en dankbaar dat we op relatief korte tijd veel mensen konden en mochten bereiken. Veel nieuwe mensen hebben ontmoet, enthousiaste reacties krijgen...
De single Mijn Verhaal gaat daar eigenlijk een beetje over... Misschien zijn er mensen die inderdaad denken dat ik gek doe 'op mijn leeftijd'... En waarom niet?
Daar kunnen we je geen ongelijk in geven. Afgaand op het aantal volgers op Facebook, zijn er veel mensen die daar eveneens geen bezwaar tegen hebben... Er komen veel reacties en voorzover we zagen: steeds positief. Dat gebeurt wel vaker dat mensen 'zogezegd' iets goed vinden, terwijl het voor hen eerder gaat over sympathie omdat ze de artiest in kwestie persoonlijk kennen. Of praten we hier wel degelijk met een ster in wording die op heel korte termijn de hitlijsten gaat platwalsen?
Oei, oei! Zo'n vaart hoeft het voor mij echt niet te lopen hoor! Erkenning krijgen doet uiteraard deugd, maar om nu de ambitie voor een succesvolle carrière te koesteren... Daar ben ik dan misschien toch wel wat te oud voor (lacht). Ik hou gewoon van optreden, muziek maken, bij de mensen zijn, mensen een plezante tijd bezorgen. Daarmee is ales gezegd. Als het uitbrengen van mijn eigen muziek daartoe bijdraagt, dan ben ik daar heel gelukkig om.
Ik geloof dat de reacties van het publiek oprecht zijn want ik ken niet iedereen persoonlijk hé... We traden de afgelopen jaren niet enkel in plezante omstandigheden op. We zijn al een paar edities van Wereld Lichtjes Dag in Mechelen een 'vaste waarde'. Als je weet dat dit ter ere van overleden kinderen is, dan weet je dat dit publiek niet op zoek is naar uitzinnig amusement... In tegendeel. Het gaat om troost zoeken en vinden bij elkaar. Ook via muziek. Het zegt vaak meer dan woorden. We voelen ons vereerd daar te mogen aantreden. De reacties die we daar krijgen zijn recht uit het hart. Ze zijn puur. Het is een dunne lijn tussen blijdschap en verdriet.
Muziek is een universele taal die ons in staat stelt emoties te verwoorden die we niet in een gewoon gesprek onder woorden kunnen brengen. Eigenlijk zijn alle vormen van kunst dat wel. Men noemt ze deel van 'een cultuur'. Volgens mij is het veel meer dan dat. Dus in de kern maakt het mij echt niet zoveel uit of deze single en wat nog gaan volgen een 'commercieel succes' wordt of niet. Ik ben er zeker van dat ik een aantal mensen zal bereiken, zal raken, een soort van spoor kan aanreiken waarop ze zich emotioneel vrij mogen voelen, zichzelf misschien beter kunnen begrijpen. Hoeveel mensen dat zijn, heeft geen belang. Al is het maar één persoon, dan ben ik al blij en dankbaar voor dat succes.
Dat zijn inspirerende woorden... Er is nog meer op komst dus?
Dat is inderdaad de bedoeling: we zijn volop bezig aan een full-cd die tegen mijn volgende verjaardag in oktober (als alles goed verloopt) klaar zal zijn. Het zullen allemaal eigen liedjes zijn die aansluiten op 'mijn verhaal'. Niet dat ik wil zeggen dat het allemaal soortgelijke liedjes zullen zijn, maar wel inhoudelijk: ik zoek het voor de teksten allemaal niet te ver. Ik heb genoeg ervaringen om inspiratie uit op te doen. En dat maakt het herkenbaar voor de luisteraar. Ik hou daar zelf ook wel van als ik naar muziek luister.
We zullen waarschijnlijk in tussentijd nog wel één of twee singles lanceren. De zomer moet nog beginnen, het verhoopte feest van de vernieuwde vrijheid moet nog komen. Wie weet hebben we tegen dan geen ambiance nummer in petto... (lacht)
We zijn benieuwd! Bedankt voor dit interview en veel succes gewenst in alle geval!
Jullie zijn bedankt!
Mijn verhaal is uitgegeven in eigen beheer en beschikbaar op alle platforms. Meer informatie over Fabienne op www.fabienne-artist.be en Facebook.
